ଯଦି ଜଣେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ସାକ୍ଷାତ କରିବାକୁ ଆଶା କରେ ତେବେ ସେ ଏକ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ତୀର୍ଥଯାତ୍ରା କରିବା ଜରୁରୀ | ତୀର୍ଥ (ସଂସ୍କୃତ तीर्थ) ର ଅର୍ଥ “ସ୍ଥାନ ଅତିକ୍ରମ କରିବା” ଏବଂ ଯେକୌଣସି ସ୍ଥାନ, ପାଠ କିମ୍ବା ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ଯିଏ ପବିତ୍ର ତାହା ଦର୍ଶାଏ | ଏକ ତୀର୍ଥ ସଂସାର ମଧ୍ୟରେ ଏକ ପବିତ୍ର ସଂଯୋଗ ଯାହାକି ସ୍ପର୍ଶ କରେ ଏବଂ ତଥାପି ପରସ୍ପରଠାରୁ ଅଲଗା | ବୈଦିକ ଗ୍ରନ୍ଥଗୁଡ଼ିକରେ, ଏକ ତୀର୍ଥ (କିମ୍ବା କ୍ଷେତ୍ରର, ଗୋପିଥା ଏବଂ ମହାଲୟ) ଏକ ପବିତ୍ର ବ୍ୟକ୍ତି ବା ପବିତ୍ର ପାଠକୁ ସୂଚାଏ, ଯାହା ଏକ ଅସ୍ତିତ୍ୱର ସ୍ଥିତିରୁ ଅନ୍ୟ ଅବସ୍ଥାକୁ ସ୍ଥାନାନ୍ତର କରିପାରେ |
ତୀର୍ଥଯାତ୍ରା ତୀର୍ଥଯାତ୍ରା ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ଏକ ତୀର୍ଥଯାତ୍ରା ଅଟେ
ଆମର ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ଆତ୍ମକୁ ନବୀକରଣ ଏବଂ ଶୁଦ୍ଧ କରିବା ପାଇଁ ଆମେ ତୀର୍ଥଯାତ୍ରା କରିଥାଉ ଏବଂ ଏହି ଯାତ୍ରାରେ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଯୋଗ୍ୟତା ଅଛି, ବୈଦିକ ଗ୍ରନ୍ଥରେ ପ୍ରମାଣିତ ହୋଇଛି | ତୀର୍ଥଯାତ୍ରା ପାପ ଧୋଇ ଦେଇପାରେ ବୋଲି ସେଗୁଡ଼ିକ ଦାବି କରେ। ତୀର୍ଥଯାତ୍ରା ଆତ୍ମି ହୋଇପାରେକ ଧ୍ୟାନ ଯାତ୍ରା ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଶାରୀରିକ ଭାବରେ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ମନ୍ଦିର ପରିଦର୍ଶନ କିମ୍ବା ଗଙ୍ଗା ଭଳି ନଦୀରେ ସ୍ନାନକରିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ହୋଇପାରେ, ବୋଧହୁଏ ସବୁଠାରୁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ତୀର୍ଥସ୍ଥାନ |
ଭାରତୀୟ ପରମ୍ପରାରେ ଜଳ ସବୁଠାରୁ ପବିତ୍ର ପ୍ରତୀକ ଅଟେ, ବିଶେଷକରି ଗଙ୍ଗାର ଜଳ ପବିତ୍ର ବୋଲି ବିଶ୍ଵାସ କରାଯାଏ | ଗଙ୍ଗା ନଦୀର ଦେବୀ ଗଙ୍ଗା ମାତା ଭାବରେ ସମ୍ମାନିତ ହୁଅନ୍ତି।
ଗଙ୍ଗା ଜଳ ତିର୍ଥ ପରି
ଗଙ୍ଗା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପବିତ୍ର ଅଟେ | ଦୈନିକ ରୀତିନୀତି, ପୁରାଣ, ପୂଜାପାଠ ଏବଂ ଦେବୀ ଗଙ୍ଗା ଏବଂ ତାଙ୍କ ଜୀବନ୍ତ ଜଳ ଉପରେ ବିଶ୍ଵାସ ଆଜି ମଧ୍ୟ ଭକ୍ତିର କେନ୍ଦ୍ରବିନ୍ଦୁ ପାଲଟିଛି। ଅନେକ ମୃତ୍ୟୁ ରୀତିନୀତିରେ ଗଙ୍ଗା ଜଳର ଆବଶ୍ୟକ ହୋଇଥାଏ | ଏହିପରି ଜୀବନ୍ତ ଏବଂ ମୃତମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଗଙ୍ଗା ଏକ ତୀର୍ଥ ସ୍ଥାନ ଅଟେ | ତିନି ଲୋକରେ ଗଙ୍ଗା ପ୍ରବାହିତ ହୁଏ ବୋଲି କୁହାଯାଏ: ସ୍ୱର୍ଗ, ପୃଥିବୀ ଏବଂ ପାତଳ, ଯାହାକୁ ତ୍ରିଲୋକ-ପାଥ-ଗାମିନି ବୋଲି କୁହାଯାଏ | ଏହିପରି ଗଙ୍ଗା ତୀର୍ଥସ୍ଥଳୀ ଅଟେ (“ତିନୋଟି ସ୍ଥାନ”) ଯେଉଁଠାରେ ସାଧାରଣତଃ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଏବଂ ଭିସର୍ଜନ କରାଯାଏ | ଅନେକ ଲୋକ ଚାହାଁନ୍ତି ଯେ ସେମାନଙ୍କର ପାଉଁଶ ଗଙ୍ଗା ନଦୀରେ ଫିଙ୍ଗି ଦିଆଯାଉ |
ଗଙ୍ଗାର ପୁରାଣ
ଶିବ, ଗଙ୍ଗାଧର ବା “ଗଙ୍ଗାର ଧାରକ” ଗଙ୍ଗାର ସାଥୀ ବୋଲି କୁହାଯାଏ | ବୈଦିକ ଗ୍ରନ୍ଥ ଗଙ୍ଗାର ଅବତରଣରେ ଶିବଙ୍କ ଭୂମିକା ବିଷୟରେ କହିଥାଏ। ଯେବେ ଗଙ୍ଗା ପୃଥିବୀକୁ ଓହ୍ଲାଇଲା ଏବଂ ଯେପରି ପତନ ପୃଥିବୀକୁ ଭାଙ୍ଗିବ ନାହିଁ ସେଥିପାଇଁ ଶିବ ତାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ମୁଣ୍ଡରେ ରଖିବାକୁ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରିଥିଲେ । ଯେବେ ଗଙ୍ଗା ଶିବଙ୍କ ମୁଣ୍ଡରେ ପଡିଲେ, ସେତେବେଳେ ଶିବଙ୍କ କେଶ ତାଙ୍କ ପତନକୁ ଭାଙ୍ଗି ଗଙ୍ଗାକୁ ସାତୋଟି ସ୍ରୋତରେ ପରିଣତ କରି ଦେଇଥିଲା, ଯାହା ଭାରତର ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ପ୍ରାନ୍ତରେ ପ୍ରବାହିତ ହୋଇଥିଲା। ଅତଏବ, ଯଦି ଗଙ୍ଗା ନଦୀକୁ ଯାତ୍ରା କରିହେବ ନାହିଁ, ତେବେ ଏହି ଅନ୍ୟ ପବିତ୍ର ଝରଣାଗୁଡ଼ିକୁ ଯଥା ଯମୁନା, ଗୋଦାବରୀ, ସରସ୍ୱତୀ, ନର୍ମଡେ, ସିନ୍ଧୁ, ଏବଂ କାଭେରୀକୁ ଏକ ଯାତ୍ରା କରାଯାଇପାରିବ ଯାହା ଗଙ୍ଗା ପରି ସମାନ ଶୁଦ୍ଧତା ବୋଲି ବିଶ୍ୱାସ କରାଯାଏ |
ଗଙ୍ଗାଙ୍କ ପ୍ରବାହ ନିରନ୍ତର ଏବଂ ଗଙ୍ଗାର ପ୍ରତ୍ୟେକ ତରଙ୍ଗ ପୃଥିବୀକୁ ଛୁଇଁବା ପୂର୍ବରୁ ଶିବଙ୍କ ମୁଣ୍ଡକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରେ ବୋଲି ବିବେଚନା କରାଯାଏ | ଗଙ୍ଗା ଶିବ ଶକ୍ତି ବା ଶକ୍ତିର ତରଳ ରୂପ ଅଟେ | ଏକ ତରଳ ଶକ୍ତି ହୋଇ ଗଙ୍ଗା ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଅବତାର, ଈଶ୍ୱରୀୟ ଉତ୍ପତ୍ତି, ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ମୁକ୍ତ ଭାବରେ ପ୍ରବାହିତ ହୁଏ | ତାଙ୍କ ଅବତରଣ ପରେ, ଗଙ୍ଗା ଶିବଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ଯାନ ହେଲା, ଯିହାକୁ ତାଙ୍କ ବାହନ (ଯାନ) କୁମ୍ଭୀର (ମାକର) ଉପରେ କୁମ୍ବ (ବହୁ ଭଜ) ଧରିଥିବାର ଚିତ୍ରଣ କରାଯାଇଥିଲା |
ଗଙ୍ଗା ଦୋଷହରା
ପ୍ରତିବର୍ଷ ଗଙ୍ଗା ପାଇଁ ଉତ୍ସର୍ଗୀକୃତ ଏକ ଗଙ୍ଗା ଦୋଷହରାରେ ଏହି ପୁରାଣଗୁଡ଼ିକୁ ପାଳନ କରାଯାଇଥାଏ | ଏହି ପର୍ବ ମେ ଏବଂ ଜୁନ୍ ମାସରେ ଦଶ ଦିନ ଧରି ଚାଲେ, ଯାହା ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ମାସର ଦଶମ ଦିନରେ ଶେଷ ହୁଏ | ଏହି ଦିନ ସ୍ୱର୍ଗରୁ ପୃଥିବୀ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଗଙ୍ଗାଙ୍କ ଅବତରଣକୁ ପାଳନ କରାଯାଇଥାଏ | ସେହି ଦିନ ଗଙ୍ଗା କିମ୍ବା ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ପବିତ୍ର ଝରଣାଗୁଡ଼ିକରେ ବୁଡ଼ିବା ଦଶ ପାପ (ଦୋଷହରା) କିମ୍ବା ଦଶ ଜୀବନର ପାପରୁ ମୁକ୍ତି ମିଳେ ବୋଲି ବିଶ୍ଵାସ କରାଯାଏ |
ଯୀଶୁ: ତୀର୍ଥ ଆପଣଙ୍କୁ ଜୀବନ୍ତ ଜଳ ପ୍ରଦାନ କରେ
ନିଜକୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବା ପାଇଁ ଯୀଶୁ ଏହି ସମାନ ଧାରଣା ବ୍ୟବହାର କରିଥିଲେ | ସେ ନିଜକୁ ଅନନ୍ତ ଜୀବନ ଦେଉଥିବା ‘ଜୀବନ୍ତ ଜଳ’ ବୋଲି ଘୋଷଣା କରିଥିଲେ। ସେ ଏପରି ଜଣେ ମହିଳାଙ୍କୁ କହିଥିଲେ ଯିଏ ପାପରେ ଫସି ରହିଥିଲେ ଏବଂ ସେହି ଅବସ୍ଥାରେ ଥିବା ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ କହନ୍ତି | ପ୍ରକୃତରେ, ସେ କହୁଥିଲେ ଯେ ସେ ଜଣେ ତୀର୍ଥ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ସବୁଠାରୁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ତୀର୍ଥ-ଯାତ୍ରା ଆମେ ତାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆସିବା ଅଟେ | ଏହି ମହିଳା ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲେ ଯେ କେବଳ ତାଙ୍କର ଦଶ ପାପ ନୁହେଁ, ବରଂ ତାଙ୍କର ସମସ୍ତ ପାପ ଏକାଥରେ କ୍ଷମା କରାଯାଇଅଛି । ଯଦି ଆପଣ ଗଙ୍ଗାର ଶୁଦ୍ଧ ଶକ୍ତି ପାଇଁ ଗଙ୍ଗା ଜଳ ପାଇବାକୁ ବହୁ ଦୂର ଯାତ୍ରା କରନ୍ତି, ତେବେ ଯୀଶୁଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଦିଆଯାଇଥିବା ‘ଜୀବନ୍ତ ଜଳ’ ବୁଝନ୍ତୁ | ଏହି ଜଳ ପାଇଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଶାରୀରିକ ଭ୍ରମଣ କରିବାକୁ ପଡିବ ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ମହିଳା ଯେପରି ବୁଝି ପାରିଲେ, ତାଙ୍କ ଜଳ ଆପଣଙ୍କୁ ଶୁଦ୍ଧ କରିବା ପୂର୍ବରୁ ଆପଣଙ୍କୁ ହୃଦୟର ସୁଦ୍ଧତାରେ ଆତ୍ମ-ହୃଦୟଙ୍ଗମର ଯାତ୍ରା କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ଅଟେ |
ସୁସମାଚାର ଏହି ସାକ୍ଷାତକୁ ଉଲ୍ଲେଖ କରେ:
ଯୀଶୁ ଜଣେ ଶମିରୋଣୀୟା ସ୍ତ୍ରୀ ସହିତ ବର୍ତ୍ତାଳାପ କରନ୍ତି
ଯୀଶୁ ଯେ ଯୋହନଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ଶିଷ୍ୟ କରୁଅଛନ୍ତି ଓ ବାପ୍ତିସ୍ମ ଦେଉଅଛନ୍ତି (ଯଦ୍ୟପି ଯୀଶୁ ଆପେ ବାପ୍ତିସ୍ମ ଦେଉ ନ ଥିଲେ, ମାତ୍ର ତାହାଙ୍କ ଶିଷ୍ୟମାନେ ଦେଉଥିଲେ), ଏହା ଫାରୂଶୀମାନେ ଶୁଣିଅଛନ୍ତି ବୋଲି ଯେତେବେଳେ ପ୍ରଭୁ ଜାଣିଲେ, ସେତେବେଳେ ସେ ଯିହୁଦା ପ୍ରଦେଶ ପରିତ୍ୟାଗ କରି ପୁନର୍ବାର ଗାଲିଲୀକି ପ୍ରସ୍ଥାନ କଲେ। କିନ୍ତୁ ଶମିରୋଣ ମଧ୍ୟ ଦେଇ ତାହାଙ୍କୁ ଯିବାକୁ ପଡ଼ିଲା। ତେଣୁ ସେ ଯାଇ ଯାକୁବ ଆପଣା ପୁତ୍ର ଯୋଷେଫଙ୍କୁ ଯେଉଁ ଭୂମିଖଣ୍ତିକ ଦାନ କରିଥିଲେ, ସେଥିର ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ସୁଖାର ନାମକ ଶମିରୋଣର ଗୋଟିଏ ନଗରରେ ପହଞ୍ଚିଲେ; ସେହି ସ୍ଥାନରେ ଯାକୁବଙ୍କ କୂପ ଥିଲା। ଅତଏବ, ଯୀଶୁ ପଥଶ୍ରା; ହୋଇଥିବାରୁ ସେହି କୂପ ନିକଟରେ ବସିପଡ଼ିଲେ। ସେତେବେଳେ ମଧ୍ୟାହ୍ନ ହୋଇଥିଲା। ଆଉ, ଜଣେ ଶମିରୋଣୀୟା ସ୍ତ୍ରୀ ପାଣି କାଢ଼ିବା ନିମନ୍ତେ ଆସିଲା। ଯୀଶୁ ତାହାକୁ କହିଲେ, ମୋତେ ପିଇବାକୁ ଦିଅ। କାରଣ ତାହାଙ୍କର ଶିଷ୍ୟମାନେ ଖାଦ୍ୟ କିଣିବା ନିମନ୍ତେ ନଗରକୁ ଯାଇଥିଲେ। ସେଥିରେ ଶମିରୋଣୀୟା ସ୍ତ୍ରୀ ତାହାଙ୍କୁ କହିଲା, ଆପଣ ଜଣେ ଯିହୁଦୀ ହୋଇ କିପରି ଶମିରୋଣୀୟା ସ୍ତ୍ରୀ ଯେ ମୁଁ, ମୋʼ ହାତରୁ ପିଇବାକୁ ମାଗୁଅଛନ୍ତି? କାରଣ ଶମିରୋଣୀୟମାନଙ୍କ ସହିତ ଯିହୁଦୀମାନଙ୍କର ବ୍ୟବହାର ନାହିଁ। ଯୀଶୁ ତାହାକୁ ଉତ୍ତର ଦେଲେ, ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଦାନ ଓ ମୋତେ ପିଇବାକୁ ଦିଅ ବୋଲି ଯେ ତୁମ୍ଭକୁ କହୁଅଛନ୍ତି, ସେ କିଏ, ଏହା ଯେବେ ଜାଣିଥାଆନ୍ତ, ତାହାହେଲେ ତୁମ୍ଭେ ତାହାଙ୍କୁ ମାଗିଥାଆନ୍ତ, ଆଉ ସେ ତୁମ୍ଭକୁ ଜୀବନ୍ତ ଜଳ ଦେଇଥାଆନ୍ତେ। ସେହି ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ତାହାଙ୍କୁ କହିଲା, ମହାଶୟ, ଜଳ କାଢ଼ିବା ନିମନ୍ତେ ଆପଣଙ୍କ ନିକଟରେ କୌଣସି ପାତ୍ର ନାହିଁ, ପୁଣି କୂଅ ତ ଗହୀର; ତେବେ ଆପଣ କେଉଁଠାରୁ ସେହି ଜୀବନ୍ତ ଜଳ ପାଇଅଛନ୍ତି? ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଯେଉଁ ପିତୃପୁରୁଷ ଯାକୁବ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଏହି କୂଅ ଦେଇଥିଲେ, ଆଉ ଆପେ, ପୁଣି ତାଙ୍କ ପୁତ୍ରମାନେ ଓ ପଶୁପଲ ଏଥିରୁ ପାନ କରିଥିଲେ, ତାଙ୍କଠାରୁ କି ଆପଣ ଶ୍ରେଷ୍ଠ? ଯୀଶୁ ତାହାକୁ ଉତ୍ତର ଦେଲେ, ଯେକେହି ଏହି ଜଳ ପାନ କରେ, ସେ ପୁନର୍ବାର ତୃଷିତ ହେବ; କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଯେଉଁ ଜଳ ଦେବି, ତାହା ଯେକେହି ପାନ କରିବ, ସେ କେବେ ହେଁ ତୃଷାର୍ତ୍ତ ହେବ ନାହିଁ, ବରଂ ମୁଁ ତାହାକୁ ଯେଉଁ ଜଳ ଦେବି, ତାହା ଅନ; ଜୀବନଦାୟକ ଜଳର ନିର୍ଝର ସ୍ଵରୂପେ ତାହାଠାରେ ଉଚ୍ଛୁଳି ଉଠୁଥିବ। ସ୍ତ୍ରୀଲୋକଟି ତାହାଙ୍କୁ କହିଲା, ମହାଶୟ, ମୋତେ ଯେପରି ଶୋଷ ନ ଲାଗେ, ପୁଣି ପାଣି କାଢ଼ିବା ନିମନ୍ତେ ଏତେ ବାଟ ଏଠାକୁ ଆସିବାକୁ ନ ପଡ଼େ, ଏଥିନିମନ୍ତେ ମୋତେ ସେହି ଜଳ ଦିଅନ୍ତୁ। ଯୀଶୁ ତାକୁ କହିଲେ, ଯାଅ, ତୁମ୍ଭ ସ୍ଵାମୀକି ଡାକି ଏଠାକୁ ଆସ। ସ୍ତ୍ରୀଲୋକଟି ତାହାଙ୍କୁ ଉତ୍ତର ଦେଲା, ମୋର ସ୍ଵାମୀ ନାହିଁ। ଯୀଶୁ ତାଙ୍କୁ କହିଲେ, ମୋହର ସ୍ଵାମୀ ନାହିଁ, ଏହା ତ ଠିକ୍ କହିଲ; କାରଣ ତୁମ୍ଭର ପାଞ୍ଚ ସ୍ଵାମୀ ଥିଲେ, ଆଉ ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମ୍ଭ ପାଖରେ ଯେ ଅଛି, ସେ ତୁମ୍ଭର ସ୍ଵାମୀ ନୁହେଁ; ଏହା ସତ୍ୟ କହିଅଛ। ସ୍ତ୍ରୀଲୋକଟି ତାହାଙ୍କୁ କହିଲା, ମହାଶୟ, ଆପଣ ଯେ ଜଣେ ଭାବବାଦୀ, ଏହା ମୁଁ ଜାଣି ପାରୁଅଛି। ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ପିତୃପୁରୁଷମାନେ ଏହି ପର୍ବତରେ ଉପାସନା କଲେ; ଆଉ, ଆପଣମାନେ କହୁଅଛନ୍ତି, ଯେଉଁ ସ୍ଥାନରେ ଉପାସନା କରିବା ଉଚିତ, ତାହା ଯିରୂଶାଲମରେ ଅଛି। ଯୀଶୁ ତାହାକୁ କହିଲେ, ଆଗୋ ନାରୀ, ମୋʼ କଥା ବିଶ୍ଵାସ କର, ଯେଉଁ ସମୟରେ ତୁମ୍ଭେମାନେ ଏହି ପର୍ବତରେ କିମ୍ଵା ଯିରୂଶାଲମରେ ପିତାଙ୍କର ଉପାସନା କରିବ ନାହିଁ, ଏପରି ସମୟ ଆସୁଅଛି। ଯାହା ତୁମ୍ଭେମାନେ ଜାଣ ନାହିଁ, ତାହା ଉପାସନା କରୁଥାଅ; ଯାହାଙ୍କୁ ଆମ୍ଭେମାନେ ଜାଣୁ, ତାହାଙ୍କୁ ଉପାସନା କରୁଥାଉ, କାରଣ ପରିତ୍ରାଣ ଯିହୁଦୀମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଆସେ। କିନ୍ତୁ ଯେଉଁ ସମୟରେ ସତ୍ୟ ଉପାସକମାନେ ଆତ୍ମାରେ ଓ ସତ୍ୟରେ ପିତାଙ୍କର ଉପାସନା କରିବେ, ସେପରି ସମୟ ଆସୁଅଛି; ପୁଣି, ବର୍ତ୍ତମାନ ସୁଦ୍ଧା ଉପସ୍ଥିତ; କାରଣ ପିତା ଏହିପ୍ରକାର ଉପାସକ ଚାହାନ୍ତି। ଈଶ୍ଵର ଆତ୍ମା, ପୁଣି ଯେଉଁମାନେ ତାହାଙ୍କର ଉପାସନା କରନ୍ତି, ଆତ୍ମାରେ ଓ ସତ୍ୟରେ ଉପାସନା କରିବା ସେମାନଙ୍କର ଉଚିତ। ସ୍ତ୍ରୀଲୋକଟି ତାହାଙ୍କୁ କହିଲା, ମସୀହ, ଯାହାଙ୍କୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ କହନ୍ତି, ସେ ଆସୁଅଛନ୍ତି ବୋଲି ମୁଁ ଜାଣେ; ଯେତେବେଳେ ସେ ଆସିବେ, ସେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ସମସ୍ତ ବିଷୟ ଜଣାଇବେ। ଯୀଶୁ ତାହାକୁ କହିଲେ, ତୁମ୍ଭ ସହିତ କଥା କହୁଅଛି ଯେ ମୁଁ, ମୁଁ ସେହି ଅଟେ। ଏପରି ସମୟରେ ତାହାଙ୍କର ଶିଷ୍ୟମାନେ ଆସି ତାହାଙ୍କୁ ଜଣେ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ସହିତ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରୁଥିବା ଦେଖି ଚମତ୍କୃତ ହେଲେ, ତଥାପି ଆପଣ କଅଣ ଚାହାନ୍ତି, କିମ୍ଵା କାହିଁକି ତାହା ସାଙ୍ଗରେ କଥା କହୁଅଛନ୍ତି, ଏହା କେହି ପଚାରିଲେ ନାହିଁ। ସେଥିରେ ସେହି ସ୍ତ୍ରୀ ଆପଣା ଜଳପାତ୍ର ଥୋଇଦେଇ ନଗରକୁ ଯାଇ ଲୋକମାନଙ୍କୁ କହିଲା, ଆସ, ଜଣଙ୍କୁ ଦେଖିବ, ମୁଁ ଯାହା ଯାହା କରିଅଛି, ସେହିସବୁ ସେ ମୋତେ କହିଲେ; ସେ କେଜାଣି ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ହେବେ ପରା? ଏଥିରେ ଲୋକେ ନଗରରୁ ବାହାରି ତାହାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଯିବାକୁ ଲାଗିଲେ। ଇତିମଧ୍ୟରେ ଶିଷ୍ୟମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରି କହିଲେ, ହେ ଗୁରୁ, ଭୋଜନ କରିବା ହେଉନ୍ତୁ। କିନ୍ତୁ ସେ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, ତୁମ୍ଭେମାନେ ଯେଉଁ ଖାଦ୍ୟ ବିଷୟ ଜାଣ ନାହିଁ, ଭୋଜନ କରିବା ନିମନ୍ତେ ମୋହର ଏପରି ଖାଦ୍ୟ ଅଛି। ତେଣୁଶିଷ୍ୟମାନେ ପରସ୍ପର କହିବାକୁ ଲାଗିଲେ, କେହି ତାହାଙ୍କୁ ଖାଦ୍ୟ ଆଣି ଦେଇଛି ପରା? ଯୀଶୁ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, ମୋହର ପ୍ରେରଣକର୍ତ୍ତାଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ସାଧନ କରିବା ଓ ତାହାଙ୍କର କାର୍ଯ୍ୟ ସମାପ୍ତ କରିବା, ଏହା ହିଁ ମୋହର ଖାଦ୍ୟ। ଶସ୍ୟ କାଟିବାକୁ ଆହୁରି ଚାରି ମାସ ଅଛି, ଏହା କି ତୁମ୍ଭେମାନେ କହୁ ନାହଁ? ଦେଖ, ମୁଁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କହୁଅଛି, କ୍ଷେତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ପ୍ରତି ଦୃଷ୍ଟିପାତ କର; ସେହିସବୁ କଟାଯିବା ନିମନ୍ତେ ପାଚିଗଲାଣି। ଏବେ ସୁଦ୍ଧା କଟାଳି ମୂଲ ପାଉଅଛି ଓ ଅନ; ଜୀବନ ନିମନ୍ତେ ଫଳ ସଂଗ୍ରହ କରୁଅଛି, ଯେପରି ବୁଣାଳି ଓ କଟାଳି ଉଭୟ ମିଳି ଆନନ୍ଦ କରନ୍ତି। କାରଣ ଜଣେ ବୁଣେ ଓ ଅନ୍ୟ ଜଣେ କାଟେ, ଏହି କଥା ଏ ସମ୍ଵନ୍ଧରେ ସତ୍ୟ। ତୁମ୍ଭେମାନେ ଯାହା ନିମନ୍ତେ ପରିଶ୍ରମ କରି ନାହଁ, ତାହା କାଟିବା ପାଇଁ ମୁଁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ପଠାଇଲି; ଅନ୍ୟମାନେ ପରିଶ୍ରମ କରିଅଛନ୍ତି, ଆଉ ତୁମ୍ଭେମାନେ ସେମାନଙ୍କ ପରିଶ୍ରମର ଫଳ ପାଉଅଛ। ମୁଁ ଯାହା ଯାହା କରିଅଛି, ସେହିସବୁ ସେ ମୋତେ କହିଲେ ବୋଲି ଯେଉଁ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଦେଇଥିଲା, ତାହାର କଥା ହେତୁ ସେହି ନଗରର ଶମିରୋଣୀୟମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅନେକେ ତାହାଙ୍କଠାରେ ବିଶ୍ଵାସ କଲେ। ଅତଏବ, ସେହି ଶମିରୋଣୀୟମାନେ ତାହାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆସି ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ରହିବା ନିମନ୍ତେ ତାହାଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କଲେ, ଆଉ ସେ ଦୁଇ ଦିନ ସେ ସ୍ଥାନରେ ରହିଲେ। ପୁଣି, ତାହାଙ୍କ ବାକ୍ୟ ହେତୁ ଆହୁରି ଅନେକ ଲୋକ ବିଶ୍ଵାସ କଲେ; ଆଉ, ସେମାନେ ସେହି ସ୍ତ୍ରୀଲୋକକୁ କହିଲେ, ଏବେ ତୁମ୍ଭ କଥା ହେତୁ ଆମ୍ଭେମାନେ ବିଶ୍ଵାସ କରୁ ନାହୁଁ, କାରଣ ଆମ୍ଭେମାନେ ନିଜେ ନିଜେ ଶୁଣିଅଛୁ, ପୁଣି ଏ ଯେ ପ୍ରକୃତରେ ଜଗତର ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତା, ଏହା ଆମ୍ଭେମାନେ ଜାଣିଅଛୁ।
ଯୋହନ 4: 1-42
ଯୀଶୁ ଦୁଇଟି କାରଣରୁ ଜଳପାନ ମାଗିଥିଲେ | ପ୍ରଥମେ ସେ ତୃଷାର୍ତ୍ତ ଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ସେ (ଜଣେ ସାଧୁ) ଏବଂ ଜାଣିଥିଲେ ଯେ ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ମଧ୍ୟ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭିନ୍ନ ଉପାୟରେରେ ତୃଷାର୍ତ୍ତ ଥିଲା | ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ନିଜ ଜୀବନରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେବା ପାଇଁ ତୃଷାର୍ତ୍ତ ଥିଲା | ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଭାବିଥିଲା ଯେ ଅନେକ ପୁରୁଷମାନଙ୍କ ସହିତ ଅବୈଧ ସମ୍ପର୍କ ରଖି ସେ ଆପଣା ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟାଇ ପାରିବ | ତେଣୁ ସେ ସ୍ତ୍ରୀର ଅନେକ ସ୍ୱାମୀମାନେ ଥିଲେ ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ସେ ଯୀଶୁଙ୍କ ସହିତ ବାର୍ତ୍ତାଳାପ କରୁଥିଲା, ସେ ଜଣେ ପୁରୁଷ ସହିତ ଅବୈଧ ବାସ କରୁଥିଲା, ଯିଏକି ତାର ସ୍ୱାମୀ ନଥିଲା | ସେ ସ୍ତ୍ରୀର ପଡ଼ୋଶୀମାନେ ତାକୁ ଦୁଶ୍ଚରିତ୍ରା ବୋଲି ଭାବୁଥିଲେ। ବୋଧହୁଏ ଏହି କାରଣରୁ ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଅପରାହ୍ନରେ ଏକୁଟିଆ ପାଣି ଆଣିବାକୁ ଯାଇଥିଲେ କାରଣ ଗାଁର ଅନ୍ୟ ମହିଳାମାନେ ସକାଳେ କୂଅକୁ ଯିବାବେଳେ ତାକୁ ସାଙ୍ଗରେ ନେବାକୁ ଚାହୁଁନଥିଲେ। ଏହି ମହିଳାର ଅନେକ ପୁରୁଷ ସହ ଅବୈଧ ସମ୍ପର୍କ ଥିଲା ଏବଂ ଏହା ତାକୁ ଗାଁର ଅନ୍ୟ ମହିଳାମାନଙ୍କଠାରୁ ବିଚ୍ଛିନ୍ନ କରିଥିଲା |
ଯୀଶୁ ତୃଷାର ବିଷୟ ବ୍ୟବହାର କଲେ ଯାହା ଫଳରେ ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ହୃଦୟଙ୍ଗମ କଲା ଯେ ତାର ପାପର ମୂଳ କାରଣ ତାର ଜୀବନରେ ଏକ ଗଭୀର ତୃଷା – ଏକ ତୃଷା ଯାହାକୁ ମେଣ୍ଟାଇବା ଆବଶ୍ୟକ ଥିଲା | ସେ ମଧ୍ୟ ସେ ସ୍ତ୍ରୀ (ଏବଂ ଆମକୁ) ଘୋଷଣା କରୁଥିଲେ ଯେ କେବଳ ସେ ଆମ ଜୀବନର ତୃଷା ମେଣ୍ଟାଇ ପାରିବେ ଯାହା ଆମକୁ ଅତି ସହଜରେ ପାପ କରିବାକୁ ପ୍ରବର୍ତାଏ |
ବିଶ୍ୱାସ କରିବା – ସତ୍ୟରେ ସ୍ଵୀକାର କରିବା
କିନ୍ତୁ ‘ଜୀବନ୍ତ ଜଳ’ର ଏହି ପ୍ରସ୍ତାବ ସେହି ସ୍ତ୍ରୀକୁ ଅସୁବିଧାରେ ପକାଇଲା। ଯେତେବେଳେ ଯୀଶୁ ତାକୁ ତାର ସ୍ୱାମୀକୁ ଆଣିବାକୁ କହିଥିଲେ ସେତେବେଳେ ଯୀଶୁ ଜାଣିଶୁଣି ତାକୁ ନିଜ ପାପକୁ ଜାଣିବାକୁ ଏବଂ – ଏହାକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିବାକୁ କହୁଥିଲେ | ଆମେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସ୍ଥରରେ ଏହାକୁ ଏଡାଇଥାଉ! କେହି ଦେଖିବେ ନାହିଁ ବୋଲି ଭାବି ଆମେ ଆମର ପାପ ଲୁଚାଇବାକୁ ପସନ୍ଦ କରୁ | କିମ୍ବା ଆମେ ଆମର ପାପ ପାଇଁ ବାହାନା କରିଥାଉ | କିନ୍ତୁ ଯଦି ଆମେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ବାସ୍ତବତାକୁ ଯାହା ‘ଅନନ୍ତ ଜୀବନ’ ଆଡକୁ ଆମକୁ ନିଏ ଅନୁଭବ କରିବାକୁ ଚାହୁଁ, ତେବେ ଆମେ ସଚ୍ଚୋଟ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ଏବଂ ଆମର ସମସ୍ତ ପାପ ସ୍ୱୀକାର କରିବା ଆବଶ୍ୟକ, କାରଣ ସୁସମାଚାର ଏହା ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରେ:
ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ପାପ ନାହିଁ, ଏହା ଯଦି କହୁ, ତାହାହେଲେ ଆପଣା ଆପଣାକୁ ପ୍ରବଞ୍ଚନା କରୁ, ପୁଣି ଆମ୍ଭମାନଙ୍କଠାରେ ସତ୍ୟ ନାହିଁ। ଯଦି ଆମ୍ଭେମାନେ ଆପଣା ଆପଣା ପାପ ସ୍ଵୀକାର କରୁ, ତେବେ ସେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ପାପ କ୍ଷମା କରିବାକୁ ଓ ସମସ୍ତ ଅଧର୍ମରୁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ପରିଷ୍କାର କରିବାକୁ ବିଶ୍ଵସ୍ତ ଓ ନ୍ୟାୟବାନ ଅଟନ୍ତି।
1 ଯୋହନ 1:8-9
ଏହି କାରଣରୁ, ଯେତେବେଳେ ଯୀଶୁ ଶମିରୋଣୀୟା ସ୍ତ୍ରୀକୁ କହିଥିଲେ:
ଈଶ୍ଵର ଆତ୍ମା, ପୁଣି ଯେଉଁମାନେ ତାହାଙ୍କର ଉପାସନା କରନ୍ତି, ଆତ୍ମାରେ ଓ ସତ୍ୟରେ ଉପାସନା କରିବା ସେମାନଙ୍କର ଉଚିତ।
ଯୋହନ 4:24
‘ସତ୍ୟ’ ଦ୍ୱାରା ସେ ନିଜ ବିଷୟରେ ସତ୍ୟ ବୋଲି କହିବା, ଆମର ଭୁଲକୁ ଲୁଚାଇବାକୁ କିମ୍ବା କ୍ଷମା କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା ନକରିବା | ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ବିଷୟ ଏହା ଯେ ଈଶ୍ଵର ବିଶ୍ୱସ୍ତ ଉପାସକମାନଙ୍କୁ ‘ଖୋଜନ୍ତି’ ଯେଉଁମାନେ ଏହି ଭାବରେ ଆସନ୍ତି – ସେମାନେ ଯେତେ ଅପବିତ୍ର ହେଇଥାନ୍ତୁ ନା କାହିଁକି ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ଗ୍ରହଣ କରିବେ |
କିନ୍ତୁ ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ପାଇଁ ନିଜର ପାପ ସ୍ୱୀକାର କରିବା ବହୁତ କଷ୍ଟସାଧ୍ୟ ଥିଲା। ପାପ ବିଷୟକୁ ଆମର ପାପରୁ ଏକ ଧର୍ମତତ୍ତ୍ୱ ବିବାଦରେ ପରିଣତ କରିବା ପାପ ଲୁଚାଇବାର ଏକ ସୁବିଧାଜନକ ଉପାୟ ଅଟେ | ଦୁନିଆରେ ସର୍ବଦା ଅନେକ ଧାର୍ମିକ ବିବାଦ ରହିଆସିଛି | ସେହି ଦିନ କେଉଁଠି ଉପଯୁକ୍ତ ଉପାସନା ସ୍ଥାନ ବିଷୟରେ ଶମିରୋଣୀୟା ଏବଂ ଯିହୁଦୀମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଏକ ଧାର୍ମିକ ବିବାଦ ଚାଲିଥିଲା। ଯିହୁଦୀମାନେ କହିଥିଲେ ଯେ ଯିରୂଶାଲମରେ ଉପାସନା କରାଯିବା ଉଚିତ ଏବଂ ଶମିରୋଣୀୟମାନେ ଏହା ଅନ୍ୟ ପର୍ବତ ଉପରେ ହେବା ଉଚିତ୍ ବୋଲି କହିଥିଲେ। ଏହି ଧାର୍ମିକ ବିବାଦକୁ ଆରମ୍ଭ କରି ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ବାର୍ତ୍ତାଳାପକୁ ନିଜ ପାପରୁ ଦୂରେଇ ରଖିବାକୁ ଭାବୁଥିଲା | ସେ ଏବେ ନିଜ ଧର୍ମ ପଛରେ ନିଜର ପାପ ଲୁଚାଇ ପାରିଥାନ୍ତା |
ବିଶେଷ କରି ଯଦି ଆମେ ଧାର୍ମିକ ଅଟୁ, ତେବେ କେତେ ସହଜ ଏବଂ ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବରେ ଆମେ ଏହିପରି କରିଥାଉ | ଆମର ପାପ ସ୍ୱୀକାର କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତାକୁ ଆମେ ଅଣଦେଖା କରି ଅନ୍ୟମାନେ କେତେ ଭୁଲ୍ କିମ୍ବା ଆମେ କେତେ ଠିକ୍ ତାହା ଆମେ ବିଚାର କରିଥାଉ |
ଯୀଶୁ ସେହି ସ୍ତ୍ରୀର ଏହି ବିବାଦରେ ଧ୍ୟାନ ନ ଦେଇ ତାକୁ କହିଲେ ଯେ ଉପାସନା ସ୍ଥାନ ଅପେକ୍ଷା ଉପାସନାରେ ନିଜ ବିଷୟରେ ସଚ୍ଚୋଟତା ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ। ସେ ଯେକୌଣସି ସ୍ଥାନରେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆସିପାରିବ (ଯେହେତୁ ଈଶ୍ଵର ଆତ୍ମା ଅଟନ୍ତି), କିନ୍ତୁ ସେ ଏହି ‘ଜୀବନ୍ତ ଜଳ’ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପୂର୍ବରୁ ତାର ସଚ୍ଚୋଟ ଆତ୍ମ-ହୃଦୟଙ୍ଗମ ଆବଶ୍ୟକ ଅଟେ |
ଆମେ ସମସ୍ତେ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେବା ଉଚିତ୍
ତେଣୁ ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଥିଲେ। ସେ ସେହି ଧାର୍ମିକ ବିବାଦ ପଛରେ ଲୁଚି ରହିପାରି ଥା’ନ୍ତା କିମ୍ବା ଯୀଶୁଙ୍କୁ ସେହି ସ୍ଥାନରେ ଛାଡି ଯାଇପାରିଥାନ୍ତା | କିନ୍ତୁ ଶେଷରେ ସେ ନିଜ ପାପ ସ୍ୱୀକାର କରିବାକୁ ମନୋନୀତ କଲା – ନିଜର ପାପ ସ୍ୱୀକାର କରି – ସେ ଗାଁକୁ ଯାଇ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଜଣାଇଲା ଯେ ଏହି ସାଧୁ ତାର ସମସ୍ତ ବିଷୟ କିପରି ଜାଣିଛନ୍ତି ଏବଂ ସେ କଣ କରିଅଛି | ସେ ଆଉ ଲୁଚି ରହିଲା ନାହିଁ। ଏହା କରିବା ଦ୍ୱାରା ସେ ଜଣେ ‘ବିଶ୍ୱାସୀ’ ହେଲା | ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ପୂର୍ବରୁ ପୂଜା ଏବଂ ଧାର୍ମିକ ବିଧି ପାଳନ କରିଥିଲା, କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ସେ – ଏବଂ ତାଙ୍କ ଗାଁରେ ଥିବା ଲୋକମାନେ – ‘ବିଶ୍ୱାସୀ’ ହେଲେ |
ଜଣେ ବିଶ୍ଵାସୀ ହେବା କେବଳ ସଠିକ୍ ଶିକ୍ଷାଦାନ ସହିତ ମାନସିକ ସ୍ତରରେ ସହମତ ନୁହେଁ – ଯଦିଓ ଏହା ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ | ଏହା ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଦୟା ପ୍ରତିଜ୍ଞା ଉପରେ ବିଶ୍ଵାସ କରିବା ଯାହା ଦ୍ଵାରା ଆପଣ ଆଉ ପାପକୁ ଘୋଡାଇବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ | ଅବ୍ରହାମ ଆମ ପାଇଁ ବହୁ ପୂର୍ବରୁ ଉଦାହରଣ ଦେଇଛନ୍ତି – ସେ ଏକ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ଉପରେ ବିଶ୍ଵାସ କରିଥିଲେ |
ଆପଣ ଆପଣଙ୍କ ପାପକୁ ଲୁଚାଉଛନ୍ତି କି? ଆପଣ ଏହାକୁ ଧାର୍ମିକ ଅଭ୍ୟାସ କିମ୍ବା ଧାର୍ମିକ ବିବାଦରେ ଲୁଚାନ୍ତି କି? କିମ୍ବା ଆପଣ ଆପଣଙ୍କ ପାପ ସ୍ୱୀକାର କରନ୍ତି କି? ଆମ ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆସି, ନିଜ ସଚ୍ଚୋଟତାରେ ଦୋଷ ଏବଂ ଲଜ୍ଜାର କାରଣ ଯଥା ପାପ ସ୍ୱୀକାର କରିବା ନାହିଁ କାହିଁକି ? ଆନନ୍ଦ କର ଯେ ସେ ଆପଣଙ୍କ ଉପାସନା ଚାହାଁନ୍ତି ଏବଂ ଆପଣଙ୍କୁ ସମସ୍ତ ଅଧର୍ମରୁ ପରିଷ୍କାର କରିବେ |
ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ନିଜର ଆବଶ୍ୟକତାକୁ ବୁଝିପାରି ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କୁ ‘ମସିହ’ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କଲା ଏବଂ ଯୀଶୁ ଦୁଇଦିନ ସେଠାରେ ସେମାନଙ୍କ ସହ ରହିବା ପରେ ସେମାନେ ତାଙ୍କୁ ‘ଜଗତର ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତା’ ବୋଲି ଜାଣି ପାରିଲେ। ବୋଧହୁଏ ଆମେ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ବୁଝିନାହୁଁ | କିନ୍ତୁ ଯେପରି ଯୋହନ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କର ପାପ ଏବଂ ଆବଶ୍ୟକତାକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିବାକୁ କହି ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଥିଲେ, ଏହା ଆମକୁ ଆମେ କିପରି ହଜିଯାଇଅଛେ ଜାଣିବାକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବ ଏବଂ ଯୀଶୁଙ୍କଠାରୁ ଜୀବନ୍ତ ଜଳ ପାନ କରିବାକୁ ଆମକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବ |