ଆସାଆମ ନ୍ୟୁଜ୍ ରିପୋର୍ଟ ଅନୁସାରେ ଅଯୋଧ୍ୟାରେ ଦୀର୍ଘ ଏବଂ ତିକ୍ତ ବିବାଦ ଏକ ନୂତନ ବିଶିଷ୍ଟ ଘଟଣା ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲା ଯେତେବେଳେ ବହୁ ଦୂରରୁ ନ୍ୟୁୟର୍କ ସହରରେ ଏକ ଉତ୍ତେଜନା ଦେଖା ଦେଇଥିଲା। ଅଯୋଧ୍ୟାରେ ରାଜନୈତିକ, ଐତିହାସିକ ଭାବରେ ତଥା ସାମାଜିକ-ଧାର୍ମିକ କଳହ ବିବାଦ ଶହ ଶହ ବର୍ଷ ପୁରୁଣା ଅଟେ, ଯାହା ସେହି ସ୍ଥାନର ବାବ୍ରି ମସଜିଦ ବିରୁଦ୍ଧରେ ରାମ (ରାମ ଜନ୍ମଭୂମି) ଙ୍କ ଜନ୍ମସ୍ଥାନକୁ କେନ୍ଦ୍ର କରି ବିବାଦ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିଲା।
ବାବ୍ରି ମସଜିଦର ଲେଖା ଅନୁଯାୟୀ ଏହା ପ୍ରଥମ ମୋଗଲ ସମ୍ରାଟ ବାବୁରଙ୍କ 1528-29 ମସିହାରେ ନିର୍ମିତ ହୋଇଥିଲା। କିନ୍ତୁ ବାବ୍ରି ମସଜିଦକୁ ରାମଙ୍କ ଜନ୍ମସ୍ଥାନରେ ଥିବା ରାମଙ୍କ ପୁରାତନ ମନ୍ଦିରର ଧ୍ୱଂସାବଶେଷରେ ନିର୍ମାଣ କରିଥିଲେ ବୋଲି ଏହି ବିବାଦ ଶତାବ୍ଦୀ ଧରି ଚାଲିଥିଲା ଏବଂ ଏହା ପ୍ରାୟତଃ ହିଂସାତ୍ମକ ଦଙ୍ଗାରେ ପରିଣତ ହୋଇଥିଲା |
ଅଯୋଧ୍ୟାରେ କର ସେବାକଗଣ
1992 ମସିହାରେ ବିଶ୍ଵ ହିନ୍ଦୁ ପରିଷଦ (VHP) ଏବଂ ଭାରତୀୟ ଜନତା ପାର୍ଟି (BJP) ଦ୍ୱାରା ଆୟୋଜିତ ଏକ ପଦଯାତ୍ରାରେ 150,000 କର ସେବକଗଣ କିମ୍ବା ଧାର୍ମିକ ସ୍ୱେଚ୍ଛାସେବୀ ଏକତ୍ରିତ ହୋଇଥିଲେ। ଏହି ପଦଯାତ୍ରା ସମୟରେ ଏହି କର ସେବକଗଣ ବାବ୍ରି ମସଜିଦକୁ ଧ୍ୱଂସ କରିଥିଲେ। ମସଜିଦ ଧ୍ୱଂସ ହେବାପରେ ସମଗ୍ର ଭାରତରେ ଦଙ୍ଗା ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିଲା। ବମ୍ବେରେ ପ୍ରାୟ 2000 ଲୋକଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ଘଟିଥିଲା।
ସେବେଠାରୁ 2019 ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ, ଦଙ୍ଗା ବିଷୟରେ ଶୁଣାଣୀ ଦେଶର ରାଜନୈତିକ ସ୍ଥରରେ ଘୁରି ବୁଲୁଥିଲା ଏବଂ ଜାଗା ଜାଗାରେ ଦଙ୍ଗା ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥିଲା । ରାମ ମନ୍ଦିର ନିର୍ମାଣ କରିବାକୁ ସେବକମାନଙ୍କର ପ୍ରସ୍ତୁତ ଏବଂ ଉପସ୍ଥିତିକୁ VHP ର ଶକ୍ତିବୋଲି ନାମିତ କରାଯାଇଥିଲା|
ଶେଷରେ 2019 ରେ ସୁପ୍ରିମକୋର୍ଟ ଅନ୍ତିମ ଆବେଦନ ମାମଲାରେ ଏହାର ରାୟ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲେ। ପ୍ରମାଣ ଆଧାରରେ ଜମି ସରକାରଙ୍କର ବୋଲି ପ୍ରମାଣିତ ହୋଇଥିଲା। ଏଜି ଜମିରେ ଏକ ହିନ୍ଦୁ ମନ୍ଦିର ନିର୍ମାଣ ପାଇଁ ଏକ ଟ୍ରଷ୍ଟକୁ ଅନୁମତି ମିଳିଥିଲା । ପୁଣି ସେମାନଙ୍କ ମସଜିଦ ପାଇଁ ସରକାର ସୁନ୍ନି ସେଣ୍ଟ୍ରାଲ ୱାକଫ ବୋର୍ଡକୁ ଆଉ ଏକ ଜମି ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲା।
5 ଫେବୃଆରୀ 2020 ରେ ଭାରତ ସରକାର ଘୋଷଣା କଲେ ଯେ ଶ୍ରୀ ରାମ ଜନ୍ମଭୂମୀ ତିର୍ଥ କ୍ଷେତ ଟ୍ରଷ୍ଟ ଅଯୋଧ୍ୟାରେ ଏକ ରାମ ମନ୍ଦିର ନିର୍ମାଣ କରିବ। ଅଗଷ୍ଟ 5, 2020 ର ଭୂମି ପୁଜା ସମାରୋହକୁ ଭାରତୀୟ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦୀ ଉଦ୍ଘାଟନ କରିଥିଲେ। ଏହି ମନ୍ଦିର ନିର୍ମାଣ କାର୍ଯ୍ୟ ଆରମ୍ଭ କରିବାରେ ଉତ୍ତେଜନା ନ୍ୟୁୟର୍କ ସହରରେ ଅନୁଭୂତ ହୋଇଥିଲା |
ଧାର୍ମିକ ସେବା ପାଇଁ ସ୍ୱେଚ୍ଛାକୃତ ଭାବେ ସେବାରେ ସ୍ୱେଚ୍ଛାକୃତ ଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିବା ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପାଇଁ କର ସେବକ ଏକ ଶିଖ୍ ଶବ୍ଦ ଥିଲା | ଏହି ଶବ୍ଦ ସଂସ୍କୃତ କର (ହାତ) ଏବଂ ସେବକ (ଦାସ) ରୁ ଆସିଛି | ଅଯୋଧ୍ୟା ବିବାଦରେ, ଏହି ଶିଖ ପରମ୍ପରାରୁ କର ସେବକଗଣକୁ ଭିଏଚପି ଦ୍ୱାରା ନେଇ ଆୟୋଜିତ କରାଯାଇ ଥିଲା।
ଯୀଶୁ ଜଣେ (ଅଲଗା) କର ସେବକ ଭାବରେ
କିନ୍ତୁ ଏହି ଅଯୋଧ୍ୟା ବିବାଦର ବହୁ ପୂର୍ବରୁ, ଯୀଶୁ ମଧ୍ୟ ଏକ କର ସେବକର ଭୂମିକାକୁ ନିଭେଇ ଥିଲେ, ସେଥିରେ ଜଣେ ଶତ୍ରୁଙ୍କ ସହ ବିବାଦ ଘୋଷଣା କରିଥିଲେ, ଯାହା ମାନବ ଜୀବନର ଅନେକ କ୍ଷେତ୍ରକୁ ମଧ୍ୟ କଳଙ୍କିତ କରି ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଲୋକଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମତଭେଦ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଜାରି ରଖିଛି । ଏହି ବିବାଦ ମଧ୍ୟ ଏକ ମଙ୍ଗଳସୂଚକ ମନ୍ଦିରକୁ କେନ୍ଦ୍ର କରିଥିଲା। କିନ୍ତୁ ଏହା ନିକଟସ୍ଥ ଏକ ଗାଁରେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା ଯେତେବେଳେ ଯୀଶୁ ସ୍ଵେଚ୍ଛାକୃତ ଭାବରେ ସେବକ ହୋଇ ବହୁ ଆବଶ୍ୟକତା ଥିବା ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଲାଗିଥିଲେ | ଏହିପରି କାର୍ଯ୍ୟ ଘଟଣାର ଏକ ଘଟଣା ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲା, ଇତିହାସ ବଦଳାଇଥିଲା ଏବଂ ଅଯୋଧ୍ୟା ବିବାଦ ଅପେକ୍ଷା ଆମ ଜୀବନକୁ ଅଧିକ ଗଭୀର ଭାବରେ ପ୍ରଭାବିତ କଲା | ଯୀଶୁଙ୍କ କର ସେବକ ଭାବରେ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ତାଙ୍କର କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ମିଶନକୁ ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲା |
ଯୀଶୁଙ୍କର ମିଶନ କ’ଣ ଥିଲା?
ଯୀଶୁ ଅନେକ ଶିକ୍ଷା ଦେଲେ, ସୁସ୍ଥ କଲେ ଏବଂ ଚମତ୍କାର କଲେ | କିନ୍ତୁ ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ ତାଙ୍କ ଶିଷ୍ୟ, ଅନୁଗାମୀ ଏବଂ ଏପରିକି ତାଙ୍କର ଶତ୍ରୁମାନଙ୍କ ମନରେ ରହିଲା: ସେ କାହିଁକି ଆସିଲେ? ମୋଶାଙ୍କ ସମେତ ଅତୀତର ଅନେକ ସାଧୁ ମଧ୍ୟ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଚମତ୍କାର କରିଥିଲେ | ଯେହେତୁ ମୋଶା ଧାର୍ମିକତାର ବ୍ୟବସ୍ଥା ଦେଇସାରିଥିଲେ, ଏବଂ ଯୀଶୁ “ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁକୁ ବିନାଶ କରିବାକୁ ଆସି ନଥିଲେ”, ତେଣୁ ତାଙ୍କର ମିଶନ କ’ଣ ଥିଲା?
ଯୀଶୁଙ୍କ ବନ୍ଧୁ ବହୁତ ଅସୁସ୍ଥ ହେଲେ। ତାଙ୍କ ଶିଷ୍ୟମାନେ ଆଶା କରିଥିଲେ ଯେ ଯୀଶୁ ଅନ୍ୟ ଅନେକଙ୍କୁ ସୁସ୍ଥ କରିଥିବାରୁ ତାଙ୍କ ବନ୍ଧୁଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସୁସ୍ଥ କରିବେ। ଏକ ସାଧାରଣ ସୁସ୍ଥ କରିବା ଅପେକ୍ଷା ସେ କିପରି ନିଜ ବନ୍ଧୁଙ୍କୁ ଅଧିକ ଗଭୀର ଉପାୟରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିଥିଲେ ସେ ବିଷୟରେ ସୁସମାଚାର ଉଲ୍ଲେଖ କରେ | ସେ ସ୍ୱେଚ୍ଛାକୃତ କ’ଣ କରୁଥିଲେ ତାହା ତାଙ୍କର ମିଶନ ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲା | ଏଠାରେ ଏଧିକ ବିବରଣୀ ଅଛି |
ଯୀଶୁ ମୃତ୍ୟୁର ସମ୍ମୁଖୀନ ହୁଅନ୍ତି
ବେଥନୀୟା ନିବାସୀ ଲାଜାର ନାମକ ଜଣେ ଲୋକ ପୀଡ଼ିତ ଥିଲେ; ମରୀୟମ ଓ ତାଙ୍କ ଭଉଣୀ ମାର୍ଥା ସେହି ଗ୍ରାମର ଲୋକ। ଯେଉଁ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ତୈଳରେ ଅଭିଷେକ କରି ଆପଣା କେଶରେ ତାହାଙ୍କ ପାଦ ପୋଛିଦେଲେ, ଏ ସେହି ମରୀୟମ; ତାଙ୍କର ଭାଇ ଲାଜାର ପୀଡ଼ିତ ଥିଲେ। ତେଣୁସେହି ଭଉଣୀମାନେ ତାହାଙ୍କ ନିକଟକୁ କହି ପଠାଇଲେ, ପ୍ରଭୋ, ଦେଖନ୍ତୁ, ଯାହାକୁ ଆପଣ ସ୍ନେହ କରନ୍ତି, ସେ ପୀଡ଼ିତ ଅଛି। କିନ୍ତୁ ଯୀଶୁ ତାହା ଶୁଣି କହିଲେ, ଏହି ପୀଡ଼ା ମୃତ୍ୟୁ ନିମନ୍ତେ ନୁହେଁ, ମାତ୍ର ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଗୌରବ ନିମନ୍ତେ, ଯେପରି ତଦ୍ଦ୍ଵାରା ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ପୁତ୍ର ଗୌରବପ୍ରାପ୍ତ ହୁଅନ୍ତି। ଯୀଶୁ ମାର୍ଥା, ତାଙ୍କ ଭଉଣୀ ଓ ଲାଜାରଙ୍କୁ ସ୍ନେହ କରୁଥିଲେ। ଅତଏବ, ସେ ପୀଡ଼ିତ ଅଛନ୍ତି ବୋଲି ଯେତେବେଳେ ସେ ଶୁଣିଲେ, ସେତେବେଳେ ସେ ଯେଉଁ ସ୍ଥାନରେ ଥିଲେ, ସେହି ସ୍ଥାନରେ ଦୁଇ ଦିନ ରହିଗଲେ। ତତ୍ପରେ ସେ ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, ଚାଲ, ଆମ୍ଭେମାନେ ପୁନର୍ବାର ଯିହୁଦା ପ୍ରଦେଶକୁ ଯିବା। ଶିଷ୍ୟମାନେ ତାହାଙ୍କୁ କହିଲେ, ହେ ଗୁରୁ, ଯିହୁଦୀମାନେ ଏବେ ଆପଣଙ୍କୁ ପଥର ଫୋପାଡ଼ିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲେ, ପୁଣି ଆପଣ ଆଉ ଥରେ ସେଠାକୁ ଯାଉଅଛନ୍ତି? ଯୀଶୁ ଉତ୍ତର ଦେଲେ, ଦିନରେ କଅଣ ବାର ଘଣ୍ଟା ନାହିଁ? କେହି ଦିନରେ ଚାଲିଲେ ଝୁଣ୍ଟେ ନାହିଁ, କାରଣ ସେ ଏହି ଜଗତର ଜ୍ୟୋତିଃ ଦେଖେ; କିନ୍ତୁ ରାତିରେ ଚାଲିଲେ ସେ ଝୁଣ୍ଟେ, କାରଣ ତାହା ଅନ୍ତରରେ ଜ୍ୟୋତିଃ ନାହିଁ। ସେ ଏସମସ୍ତ କଥା କହିଲା ଉତ୍ତାରେ ସେମାନଙ୍କୁ ଆହୁରି କହିଲେ, ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ବନ୍ଧୁ ଲାଜାର ନିଦ୍ରା ଯାଇଅଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କୁ ନିଦ୍ରାରୁ ଉଠାଇବା ନିମନ୍ତେ ମୁଁ ଯାଉଅଛି। ସେଥିରେ ଶିଷ୍ୟମାନେ ତାହାଙ୍କୁ କହିଲେ, ଯଦି ସେ ନିଦ୍ରା ଯାଇଅଛନ୍ତି, ତାହାହେଲେ ସେ ସୁସ୍ଥ ହେବେ। ଯୀଶୁ ତାଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ବିଷୟରେ କହିଲେ, କିନ୍ତୁ ସେ ନିଦ୍ରାରେ ଶୋଇପଡ଼ିବା ବିଷୟରେ କହିଲେ ବୋଲି ସେମାନେ ମନେ କଲେ। ଅତଏବ, ଯୀଶୁ ସେତେବେଳେ ସେମାନଙ୍କୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ରୂପେ କହିଲେ, ଲାଜାର ମରିଯାଇଛନ୍ତି; ଆଉ, ମୁଁ ଯେ ସେସ୍ଥାନରେ ନ ଥିଲି, ଏଥିସକାଶେ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ଆନନ୍ଦ କରୁଅଛି, ଯେପରି ତୁମ୍ଭେମାନେ ବିଶ୍ଵାସ କରିବ; କିନ୍ତୁ ଚାଲ, ଆମ୍ଭେମାନେ ତାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଯିବା। ସେଥିରେ ଥୋମା, ଯାହାଙ୍କୁ ଦିଦୁମ ବୋଲି କହନ୍ତି, ସେ ଆପଣା ସଙ୍ଗୀ ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, ଚାଲ, ଆମ୍ଭେମାନେ ମଧ୍ୟ ଯାଇ ତାହାଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ମରିବା। ଯୀଶୁ ପହଞ୍ଚି ଶୁଣିଲେ ଯେ, ସେ ଚାରି ଦିନ ହେଲା ସମାଧିରେ ରଖାଗଲେଣି। ବେଥନୀୟା ଯିରୂଶାଲମ ନିକଟରେ ଥିଲା, ପ୍ରାୟ ଏକ କ୍ରୋଶ ଦୂର; ଆଉ, ଯିହୁଦୀମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅନେକେ ମାର୍ଥା ଓ ମରୀୟମଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ଭାଇ ବିଷୟରେ ସାନ୍ତ୍ଵନା ଦେବା ନିମନ୍ତେ ସେମାନଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆସିଥିଲେ। ସେଥିରେ ଯୀଶୁ ଆସିଅଛନ୍ତି ବୋଲି ଯେତେବେଳେ ମାର୍ଥା ଶୁଣିଲେ, ସେତେବେଳେ ସେ ତାହାଙ୍କୁ ଭେଟିବାକୁ ଗଲେ, କିନ୍ତୁ ମରୀୟମ ଗୃହରେ ବସି ରହିଲେ। ମାର୍ଥା ଯୀଶୁଙ୍କୁ କହିଲେ, ପ୍ରଭୋ, ଯଦି ଆପଣ ଏଠାରେ ଉପସ୍ଥିତ ହୋଇଥାଆନ୍ତେ, ତାହାହେଲେ ମୋହର ଭାଇ ମରି ନ ଥାʼନ୍ତା। କିନ୍ତୁ ଆପଣ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ଯାହା କିଛି ମାଗିବେ, ଈଶ୍ଵର ଯେ ତାହା ଆପଣଙ୍କୁ ଦେବେ, ଏହା ଏବେ ସୁଦ୍ଧା ମୁଁ ଜାଣେ। ଯୀଶୁ ତାଙ୍କୁ କହିଲେ, ତୁମ୍ଭ ଭାଇ ପୁଣି ଉଠିବ। ମାର୍ଥା ତାହାଙ୍କୁ କହିଲେ, ସେ ଯେ ଶେଷଦିନରେ ପୁନରୁତ୍ଥାନ ସମୟରେ ଉଠିବ, ଏହା ମୁଁ ଜାଣେ। ଯୀଶୁ ତାଙ୍କୁ କହିଲେ, ମୁଁ ପୁନରୁତ୍ଥାନ ଓ ଜୀବନ; ଯେ ମୋʼଠାରେ ବିଶ୍ଵାସ କରେ, ସେ ଯଦ୍ୟପି ମରେ, ତଥାପି ସେ ବଞ୍ଚିବ, ପୁଣି ଯେକେହି ବଞ୍ଚେ ଓ ମୋʼଠାରେ ବିଶ୍ଵାସ କରେ, ସେ କଦାପି କେବେ ହେଁ ମରିବ ନାହିଁ; ଏହା କଅଣ ବିଶ୍ଵାସ କରୁଅଛ? ସେ ତାହାଙ୍କୁ କହିଲେ, ହଁ, ପ୍ରଭୋ, ଯାହାଙ୍କର ଜଗତକୁ ଆଗମନ କରିବାର ଥିଲା, ଆପଣ ଯେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ପୁତ୍ର ସେହି ଖ୍ରୀଷ୍ଟ, ଏହା ମୋହର ବିଶ୍ଵାସ। ଏହା କହିଲା ଉତ୍ତାରେ ସେ ଯାଇ ଆପଣା ଭଉଣୀ ମରୀୟମଙ୍କୁ ଗୋପନରେ ଡାକି କହିଲେ, ଗୁରୁ ଆସିଲେଣି ଆଉ ତୋତେ ଡାକୁଅଛନ୍ତି। ସେ ଏହା ଶୁଣି ଶୀଘ୍ର ଉଠି ତାହାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଗଲେ। ଯୀଶୁ ସେତେବେଳେ ଗ୍ରାମ ଭିତରକୁ ଆସି ନ ଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ମାର୍ଥା ତାହାଙ୍କୁ ଯେଉଁ ସ୍ଥାନରେ ଭେଟିଥିଲେ, ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେ ସେହି ସ୍ଥାନରେ ଥିଲେ। ଅତଏବ, ଯେଉଁ ଯିହୁଦୀମାନେ ତାଙ୍କ ସହିତ ଗୃହରେ ଥାଇ ତାଙ୍କୁ ସାନ୍ତ୍ଵନା ଦେଉଥିଲେ, ସେମାନେ ମରୀୟମଙ୍କୁ ଶୀଘ୍ର ଉଠି ବାହାରିଯିବା ଦେଖି, ସେ ସମାଧି ନିକଟରେ ରୋଦନ କରିବା ନିମନ୍ତେ ଯାଉଅଛନ୍ତି, ଏହା ମନେ କରି ତାଙ୍କ ପଛେ ପଛେ ଗଲେ। ସେଥିରେ ଯୀଶୁ ଯେଉଁ ସ୍ଥାନରେ ଥିଲେ, ମରୀୟମ ସେହି ସ୍ଥାନରେ ଉପସ୍ଥିତ ହୋଇ ତାହାଙ୍କୁ ଦେଖି ତାହାଙ୍କର ଚରଣ ତଳେ ପଡ଼ି କହିଲେ, ପ୍ରଭୋ, ଯଦି ଆପଣ ଏଠାରେ ଉପସ୍ଥିତ ହୋଇଥାଆନ୍ତେ, ତାହାହେଲେ ମୋʼ ଭାଇ ମରି ନ ଥାʼନ୍ତା। ଅତଏବ, ଯୀଶୁ ତାଙ୍କୁ ଓ ତାଙ୍କ ସହିତ ଆସିଥିବା ଯିହୁଦୀମାନଙ୍କୁ ରୋଦନ କରୁଥିବା ଦେଖି ଆତ୍ମାରେ ଉତ୍ତେଜିତ ହେଲେ, ପୁଣି କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ସାଧନ ନିମନ୍ତେ ଦୃଢ଼ ସଂକଳ୍ପରେ ପଚାରିଲେ, ତାଙ୍କୁ କେଉଁଠାରେ ରଖିଅଛ? ସେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ କହିଲେ, ପ୍ରଭୋ, ଆସି ଦେଖନ୍ତୁ। ସେଥିରେ ଯିହୁଦୀମାନେ କହିଲେ, ଦେଖ, ସେ ତାଙ୍କୁ କିପରି ସ୍ନେହ କରୁଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ କେହି କେହି କହିଲେ, ଏହି ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ସେହି ଅନ୍ଧର ଆଖି ଫିଟାଇଥିଲେ, ସେ କଅଣ ଏହାର ମୃତ୍ୟୁ ମଧ୍ୟ ନିବାରଣ କରି ପାରି ନ ଥାଆନ୍ତେ? ସେଥିରେ ଯୀଶୁ ପୁନର୍ବାର ଅନ୍ତରରେ ବିରକ୍ତ ହୋଇ ସମାଧି ନିକଟକୁ ଆସିଲେ; ତାହା ଗୋଟିଏ ଗୁହା, ପୁଣି ତାʼ ମୁହଁରେ ଗୋଟାଏ ପଥର ଥିଲା। ଯୀଶୁ କହିଲେ, ଏହି ପଥର ଘୁଞ୍ଚାଇଦିଅ। ମୃତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଭଗ୍ନୀ ମାର୍ଥା ତାହାଙ୍କୁ କହିଲେ, ପ୍ରଭୋ, ସେ ବାସିଗଲାଣି, କାରଣ ସେ ଚାରି ଦିନ ହେଲା ମଲାଣି। ଯୀଶୁ ତାଙ୍କୁ କହିଲେ, ଯଦି ତୁମ୍ଭେ ବିଶ୍ଵାସ କର, ତାହାହେଲେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ମହିମା ଦେଖିବ, ଏହା କଅଣ ମୁଁ ତୁମ୍ଭକୁ କହିଲି ନାହିଁ? ସେଥିରେ ସେମାନେ ପଥର ଘୁଞ୍ଚାଇଦେଲେ। ଆଉ, ଯୀଶୁ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ଵଦୃଷ୍ଟି କରି କହିଲେ, ପିତଃ, ତୁମ୍ଭେ ମୋହର ପ୍ରାର୍ଥନା ଶୁଣିଲ ବୋଲି ମୁଁ ତୁମ୍ଭକୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଅଛି। ତୁମ୍ଭେ ଯେ ସର୍ବଦା ମୋହର ପ୍ରାର୍ଥନା ଶୁଣିଥାଅ, ଏହା ମୁଁ ଜାଣିଥିଲି; କିନ୍ତୁ ଯେଉଁ ଲୋକସମୂହ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗରେ ଠିଆ ହୋଇଅଛନ୍ତି, ତୁମ୍ଭେ ମୋତେ ପ୍ରେରଣ କରିଅଛ ବୋଲି ସେମାନେ ଯେପରି ବିଶ୍ଵାସ କରିବେ, ଏଥିପାଇଁ ସେମାନଙ୍କ ହେତୁ ମୁଁ ଏହା କହିଲି। ସେ ଏହା କହି ଉଚ୍ଚ ସ୍ଵରରେ ଡାକିଲେ, ଲାଜାର, ବାହାରିଆସ। ମୃତ ଲୋକଟି ବାହାରି ଆସିଲେ; ତାଙ୍କ ହାତ ଓ ପାଦ ସମାଧିବସ୍ତ୍ରରେ ବନ୍ଧା ହୋଇଥିଲା, ପୁଣି ତାଙ୍କ ମୁଖରେ ଖଣ୍ତେ ଗାମୁଛା ଗୁଡ଼ା ହୋଇଥିଲା। ଯୀଶୁ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, ଏହାଙ୍କ ବନ୍ଧନ ଫିଟାଇ ଚାଲିଯିବାକୁ ଦିଅ।
ଯୋହନ 11:1-44
ଯୀଶୁ ସେବା କରିବାକୁ ସ୍ବେଚ୍ଛାସେବୀ…
ଲାଜାରର ଭଉଣୀମାନେ ଆଶା କରୁଥିଲେ ଯେ ଯୀଶୁ ଶୀଘ୍ର ସେମାନଙ୍କ ଭାଇକୁ ସୁସ୍ଥ କରିବାକୁ ଆସିବେ | ଯୀଶୁ ଜାଣିଶୁଣି ତାଙ୍କ ଆଗମନକୁ ବିଳମ୍ବ କଲେ, ଏବଂ ଲାଜାରଙ୍କୁ ମରିବାକୁ ଦେଲେ, ଏବଂ ଏହାର କାରଣ କେହି ବୁଝିପାରିଲେ ପାରିଲେ ନାହିଁ | ଯୀଶୁ “ଗଭୀର ଭାବରେ ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଥିଲେ” ଏବଂ ସେ କାନ୍ଦୁଥିଲେ ବୋଲି ଏହି ବିବରଣରେ ଦୁଇଥର ଉଲ୍ଲେଖ ହୋଇଅଛି ।
ସେ କାହିଁକି କାନ୍ଦୁଥିଲେ ?
ଯୀଶୁ ନିଜେ ମୃତ୍ୟୁ ଉପରେ କ୍ରୋଧିତ ହେଲେ, ବିଶେଷ କରି ନିଜ ବନ୍ଧୁଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁରେ |
ସେ କେବଳ ରୋଗରୁ ସୁସ୍ଥ କରିବାକୁ ନୁହେଁ ମାତ୍ରା ମୃତ୍ୟୁକୁ ସାମ୍ନା କରିବାକୁ ଏହି ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ସେ ଆସିବାରେ ବିଳମ୍ବ କରିଥିଲେ | ଯୀଶୁ ଚାରି ଦିନ ଅପେକ୍ଷା କଲେ ଯାହା ଦ୍ଵାରା ସମସ୍ତେ – ଏପରି କି ଆମେ ଜାଣି ପାରିବା – ଲାଜାର କେବଳ ଗୁରୁତର ଅସୁସ୍ଥ ନ ଥିଲେ କିନ୍ତୁ ସେ ମୃତ୍ୟୁବରଣ କରି ସାରିଥିଲେ |
… ଆମର ସବୁଠାରୁ ବଡ ଆବଶ୍ୟକତା
ଲୋକଙ୍କୁ ରୋଗରୁ ସୁସ୍ଥ କରିବା, ଉତ୍ତମ ଅଟେ, ଯାହା କେବଳ ସେମାନଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁକୁ ସ୍ଥଗିତ ରଖେ | ସୁସ୍ଥ କି ନୁହେଁ, ମୃତ୍ୟୁ ଶେଷରେ, ଭଲ କି ମନ୍ଦ, ପୁରୁଷ କିମ୍ବା ମହିଳା, ବୃଦ୍ଧ କିମ୍ବା ଯୁବକ, ଧାର୍ମିକ କି ନୁହେଁ, ସମସ୍ତ ଲୋକଙ୍କୁ ନିଏ | ଆଦମଙ୍କ ସମୟରୁ ଏହା ସତ୍ୟ ଅଟେ, ଯିଏ ତାଙ୍କ ଅବମାନନା ହେତୁ ମରଣଶୀଳ ହେଲେ| ତାଙ୍କର ସମସ୍ତ ବଂଶଧର, ଆପଣ ଏବଂ ମୁଁ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ ଅଟୁ, ତାଙ୍କ ଶତ୍ରୁ ଦ୍ୱାରା ବନ୍ଧକରେ – ମୃତ୍ୟୁ ଅଟୁ| ମୃତ୍ୟୁ ବିରୁଦ୍ଧରେ କୌଣସି ଉତ୍ତର ନାହିଁ, ଭରସା ନାହିଁ ବୋଲି ଆମେ ଅନୁଭବ କରୁ | ଯେତେବେଳେ କେବଳ ଅସୁସ୍ଥତା ଥାଏ, ସେଠାରେ ଭରସା ଥାଏ, ତେଣୁ ଲାଜାରର ଭଉଣୀମାନେ ସୁସ୍ଥ ହେବାର ଆଶା ରଖିଥିଲେ | କିନ୍ତୁ ମୃତ୍ୟୁରେ ସେମାନଙ୍କର କୌଣସି ଭରସା ନଥିଲା | ଏହା ଆମ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ସତ ଅଟେ | ଡାକ୍ତରଖାନାରେ କିଛି ଆଶା ଥାଏ କିନ୍ତୁ ଆମ ଅନ୍ତିମ ସଂସ୍କାରରେ କୌଣସି ଆଶା ନ ଥାଏ | ମୃତ୍ୟୁ ଆମର ଶେଷ ଶତ୍ରୁ ଅଟେ | ଏହି ଶତ୍ରୁକୁ ଯୀଶୁ ଆମପାଇଁ ପରାସ୍ତ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ସେଥିପାଇଁ ସେ ଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ ଘୋଷଣା କଲେ:
ଯୀଶୁ ତାଙ୍କୁ କହିଲେ, ମୁଁ ପୁନରୁତ୍ଥାନ ଓ ଜୀବନ; ଯେ ମୋʼଠାରେ ବିଶ୍ଵାସ କରେ, ସେ ଯଦ୍ୟପି ମରେ, ତଥାପି ସେ ବଞ୍ଚିବ,
ଯୋହନ 11:25
ଯୀଶୁ ମୃତ୍ୟୁର ଶକ୍ତି ଭାଙ୍ଗିବାକୁ ଏବଂ ଯେଉଁମାନେ ଏହା ଚାହୁଁଥିଲେ ସେମାନଙ୍କୁ ଜୀବନ ଦେବାକୁ ଆସିଥିଲେ | ସର୍ବସାଧାରଣରେ ଲାଜାରଙ୍କୁ ମୃତ୍ୟୁରୁ ଜୀବିତ କରି ସେ ଏହି ମିଶନ ପାଇଁ ନିଜର ଅଧିକାର ପ୍ରକାଶ କଲେ | ମୃତ୍ୟୁ ପରିବର୍ତ୍ତେ ଜୀବନ ଚାହୁଁଥିବା ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ସେ ସେହିପରି କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଇଛନ୍ତି |
ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ବିବାଦ ସୃଷ୍ଟି କରେ
ଯଦିଓ ମୃତ୍ୟୁ ସମସ୍ତ ଲୋକମାନଙ୍କର ଶେଷ ଶତ୍ରୁ ଅଟେ, ତଥାପି ଆମମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅନେକ ଲୋକ ଛୋଟ ‘ଶତ୍ରୁମାନଙ୍କ’ ସହିତ ଧରାପଡିଯାଆନ୍ତି ଯାହା ଆମ ଚାରିପାଖରେ ବିବାଦ (ରାଜନୈତିକ, ଧାର୍ମିକ, ଜାତି ଇତ୍ୟାଦି) ସୃଷ୍ଟି କରିଥାଏ। ଅଯୋଧ୍ୟା ବିବାଦରେ ଆମେ ଏହା ଦେଖୁ | ତଥାପି, ଏହି ଏବଂ ଅନ୍ୟ ବିବାଦର ସମସ୍ତ ଲୋକ, ସେମାନଙ୍କର ‘ପକ୍ଷରେ’ ଠିକ୍ କି ନୁହେଁ, ମୃତ୍ୟୁ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଶକ୍ତିହୀନ ଅଟନ୍ତି | ଆମେ ଏହାକୁ ସତୀ ଏବଂ ଶିବଙ୍କଠାରେ ଦେଖିଲୁ |
ଯୀଶୁଙ୍କ ସମୟରେ ମଧ୍ୟ ଏହା ସତ୍ୟ ଥିଲା। ଏହି ଚମତ୍କାର ପ୍ରତିକ୍ରିୟାଗୁଡ଼ିକରେ ଆମେ ଦେଖିପାରୁ ଯେ ସେହି ସମୟରେ ବାସ କରୁଥିବା ବିଭିନ୍ନ ଲୋକମାନଙ୍କର ଚିନ୍ତା ଏହା ଥିଲା | ସୁସମାଚାର ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରତିକ୍ରିୟାଗୁଡ଼ିକୁ ଉଲ୍ଲେଖ କରେ |
ଅତଏବ, ଯିହୁଦୀମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଅନେକେ, ଅର୍ଥାତ୍ ଯେଉଁମାନେ ମରୀୟମଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆସିଥିଲେ ଓ ଯୀଶୁଙ୍କ କର୍ମ ଦେଖିଥିଲେ, ସେମାନେ ତାହାଙ୍କଠାରେ ବିଶ୍ଵାସ କଲେ; ପୁଣି, ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେହି କେହି ଫାରୂଶୀମାନଙ୍କ ନିକଟକୁ ଯାଇ, ଯୀଶୁ ଯାହା ଯାହା କରିଥିଲେ, ସେହିସବୁ ସେମାନଙ୍କୁ ଜଣାଇଲେ। ସେଥିରେ ପ୍ରଧାନ ଯାଜକ ଓ ଫାରୂଶୀମାନେ ମହାସଭା ଆହ୍ଵାନ କରି କହିଲେ, ଆମ୍ଭେମାନେ କଅଣ କରୁଅଛୁ? ଏ ଲୋକ ତ ଅନେକ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟକର୍ମ କରୁଅଛି। ଯଦି ଆମ୍ଭେମାନେ ତାହାକୁ ଏପରି ଛାଡ଼ିଦେବା, ତାହାହେଲେ ସମସ୍ତେ ତାହାଠାରେ ବିଶ୍ଵାସ କରିବେ, ଆଉ ରୋମୀୟମାନେ ଆସି ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଏହି ସ୍ଥାନ ଓ ଜାତି ଉଭୟଙ୍କୁ ନଷ୍ଟ କରିଦେବେ। କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ, ଅର୍ଥାତ୍, କୟାଫା ନାମକ ସେହି ବର୍ଷର ମହାଯାଜକ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, ତୁମ୍ଭେମାନେ କିଛି ଜାଣ ନାହିଁ; ସମୁଦାୟ ଜାତି ବିନଷ୍ଟ ନ ହୋଇ କସାଧାରଣଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ଜଣେ ଯେ ମରିବା ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ପକ୍ଷରେ ମଙ୍ଗଳଜନକ, ଏହା ମଧ୍ୟ ତୁମ୍ଭେମାନେ ବିଚାର କରୁ ନାହଁ। ସେ ଆପଣାଠାରୁ ଏହା କହିଲେ ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ସେ ସେହି ବର୍ଷର ମହାଯାଜକ ଥିବାରୁ ଯୀଶୁ ଯେ ଜାତି ନିମନ୍ତେ, ଆଉ କେବଳ ସେହି ଜାତି ନିମନ୍ତେ ନୁହେଁ, ମାତ୍ର ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଛିନ୍ନଭିନ୍ନ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସଂଗ୍ରହ କରି ଏକ କରିବା ନିମନ୍ତେ ମୃତ୍ୟୁଭୋଗ କରିବାକୁ ଯାଉଅଛନ୍ତି, ଏଥିସକାଶେ ଏହି ଭାବବାଣୀ କହିଲେ। ତେଣୁ ସେହି ଦିନଠାରୁ ସେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ବଧ କରିବା ନିମନ୍ତେ ମନ୍ତ୍ରଣା କଲେ। ଅତଏବ, ଯୀଶୁ ଯିହୁଦୀମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଆଉ ପ୍ରକାଶରେ ଗମନାଗମନ କଲେ ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ସେ ସେସ୍ଥାନରୁ ବାହାରିଯାଇ ପ୍ରାନ୍ତର ନିକଟରେ ଥିବା ଅଞ୍ଚଳର ଏଫ୍ରୟିମ ନାମକ ଗୋଟିଏ ନଗରକୁ ପ୍ରସ୍ଥାନ କଲେ, ଆଉ ସେ ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କ ସହିତ ସେଠାରେ ରହିଲେ। ଯିହୁଦୀମାନଙ୍କର ନିସ୍ତାର ପର୍ବ ସନ୍ନିକଟ ଥିଲା, ପୁଣି ପଲ୍ଲୀଗ୍ରାମଗୁଡ଼ିକରୁ ଅନେକେ ଆପଣା ଆପଣାକୁ ଶୁଚି କରିବା ନିମନ୍ତେ ନିସ୍ତାର ପର୍ବ ପୂର୍ବେ ଯିରୂଶାଲମକୁ ଯାତ୍ରା କଲେ। ସେଥିରେ ସେମାନେ ଯୀଶୁଙ୍କର ଅନ୍ଵେଷଣ କରୁ କରୁ ମନ୍ଦିରରେ ଠିଆ ହୋଇଥିବା ସମୟରେ ପରସ୍ପର କହିବାକୁ ଲାଗିଲେ, ତୁମ୍ଭେମାନେ କଅଣ ମନେ କରୁଅଛ? ସେ କି ପର୍ବକୁ ଆସିବେ ନାହିଁ? ପ୍ରଧାନ ଯାଜକ ଓ ଫାରୂଶୀମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ଧରିବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ, ସେ କେଉଁଠାରେ ଅଛନ୍ତି, ଏହା ଯଦି କେହି ଜାଣେ, ତାହା ପ୍ରକାଶ କରିବାକୁ ଆଜ୍ଞା ଦେଇଥିଲେ।
ଯୋହନ 11:45-57
ଯିହୁଦୀ ମନ୍ଦିରର ଅବସ୍ଥା ବିଷୟରେ ନେତାମାନେ ଅଧିକ ଚିନ୍ତିତ ଥିଲେ। ଏକ ସମୃଦ୍ଧ ମନ୍ଦିର ସମାଜରେ ତାଙ୍କର ପ୍ରତିଷ୍ଠିତତାକୁ ସୁନିଶ୍ଚିତ କଲା | ମୃତ୍ୟୁର ନିକଟତର ହେବା ଅପେକ୍ଷା ସେମାନେ ଏହା ବିଷୟରେ ଅଧିକ ଚିନ୍ତିତ ଥିଲେ |
ତେଣୁ ଉତ୍ତେଜନା ବୃଦ୍ଧି ପାଇଲା | ଯୀଶୁ ଘୋଷଣା କଲେ ଯେ ସେ ‘ଜୀବନ’ ଏବଂ ‘ପୁନରୁତ୍ଥାନ’ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ନିଜେ ମୃତ୍ୟୁକୁ ପରାସ୍ତ କରିବେ | ତାଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ଷଡଯନ୍ତ୍ର କରି ନେତାମାନେ ଏହାର ଜବାବ ଦେଇଥିଲେ। ଅନେକ ଲୋକ ତାଙ୍କ ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଅନେକେ କାହାକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରିବେ ଜାଣି ନଥିଲେ |
ନିଜକୁ ଏହା ପଚାରନ୍ତୁ …
ଯଦି ଆପଣ ଲାଜାରଙ୍କୁ ଜୀବିତ କରିବା ଦେଖିଥାନ୍ତେ, ଆପଣ କ’ଣ କରିଥାନ୍ତେ? କ’ଣ ଆପଣ ଫାରୂଶୀମାନଙ୍କ ପରି ଏକ ବିବାଦ ଉପରେ ଧ୍ୟାନ କେନ୍ଦ୍ରିତ କରିଥାନ୍ତେ ଯାହା ଇତିହାସ ଶୀଘ୍ର ଭୁଲିଯିବ ଏବଂ ମୃତ୍ୟୁ ପାଇଁ ଜୀବନର ଦାନକୁ ହାରିବ? କିମ୍ବା ଆପଣ ପୁନରୁତ୍ଥାନ ପ୍ରସ୍ତାବ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରି ତାଙ୍କୁ ‘ବିଶ୍ୱାସ’ କରିବେ, ଯଦିଓ ଆପଣ ଏ ସବୁ ବୁଝନ୍ତି ନାହିଁ? ସେହି ସମୟର ସୁସମାଚାରରେ ଲିପିବଦ୍ଧ ହୋଇଥିବା ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ତାଙ୍କ ପ୍ରସ୍ତାବ ଉପରେ ସମାନ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଦେଇଥିଲା ଯାହା ଆମେ ଆଜି କରିଥାଉ | ଏହା ସେତେବେଳର ବିବାଦ ପରି ଆଜି ମଧ୍ୟ ଏକ ବିବାଦ ଅଟେ |
ନିସ୍ତାରପର୍ବ ଯେତିକି ପାଖେଇ ଆସୁଥିଲା ଏହି ବିବାଦଗୁଡ଼ିକ ସେତିକି ବଡି ଚାଲିଥିଲା - ଏକ ପର୍ବ ଯାହା 1500 ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ମୃତ୍ୟୁର ସଙ୍କେତ ଭାବରେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା | ସୁସମାଚାର ଦର୍ଶାଉଛି ଯେ ଯୀଶୁ କିପରି ପାମ୍ ରବିବାର ନାମରେ ପରିଚିତ ଦିନ ବାରାଣାସୀ ପରି ଏକ ପବିତ୍ର ନଗରରେ ପ୍ରବେଶ କରି ମୃତ୍ୟୁ ବିରୁଦ୍ଧରେ ନିଜର କର ସେବା ମିଶନ ପୂରଣ କରିବାକୁ ସ୍ଥିର କଲେ।