Skip to content
Home » ଶରୀରରେ ଓଁ – ବାକ୍ୟ ଶକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ଦର୍ଶାଯାଇଛି

ଶରୀରରେ ଓଁ – ବାକ୍ୟ ଶକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ଦର୍ଶାଯାଇଛି

  • by

ପବିତ୍ର ଚିତ୍ର କିମ୍ବା ସ୍ଥାନ ଅପେକ୍ଷା ବାକ୍ୟ ଏକ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭିନ୍ନ ମାଧ୍ୟମ ଯାହା ଦ୍ଵାରା  ଚରମ ବାସ୍ତବତା (ବ୍ରହ୍ମ)କୁ ବୁଝି ହୁଏ । ବାକ୍ୟ ତରଙ୍ଗ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରସାରିତ ସୂଚନା ଅଟେ  । ବାକ୍ୟ ଦ୍ୱାରା ଦିଆଯାଇଥିବା ସୂଚନା ସୁନ୍ଦର ସଙ୍ଗୀତ, ବ୍ୟବସ୍ଥିତ ନିର୍ଦ୍ଦେଶସମୂହ କିମ୍ବା କେହି ପଠାଇବାକୁ ଚାହୁଁଥିବା ବାର୍ତ୍ତା ହୋଇପାରେ ।

ଓଁର ପ୍ରତୀକ ପ୍ରାଣଭରେ ତିନୋଟି ଅଂଶ ଏବଂ ସଂଖ୍ୟା 3 କୁ ଧ୍ୟାନ ଦିଅନ୍ତୁ

ଯେତେବେଳେ ଜଣେ ବାକ୍ୟରେ ବାର୍ତ୍ତା ଉଚ୍ଚାରଣ କରେ, ସେଥିରେ କିଛି ଈଶ୍ଵରୀୟ ଥାଏ, କିମ୍ବା ଈଶ୍ୱରୀୟ ଅଂଶ ପ୍ରତିଫଳିତ ହୁଏ । ଏହା ପ୍ରାଣଭ ନାମକ ପବିତ୍ର ବାକ୍ୟ ଏବଂ ପ୍ରତୀକ ଓଁ (ଅମ୍)ରେ ଅସ୍ତିତ୍ଵ ଅଛି । ଓଁ (କିମ୍ବା ଅମ୍) ଉଭୟ ଏକ ପବିତ୍ର ମନ୍ତ୍ର ଏବଂ ତ୍ରି-ଭାଗର ପ୍ରତୀକ ଅଟେ । ଓଁର ଅର୍ଥ ଏବଂ ଅର୍ଥ ବିଭିନ୍ନ ପରମ୍ପରାରେ, ବିଭିନ୍ନ ବିଦ୍ୟାଳୟ ମଧ୍ୟରେ ଭିନ୍ନ ହୋଇଥାଏ । ତିନି ଭାଗ ବିଶିଷ୍ଟ ପ୍ରାଣଭ ପ୍ରତୀକ ପ୍ରାଚୀନ ପାଣ୍ଡୁଲିପି, ମନ୍ଦିର, ମଠ ଏବଂ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଆଶ୍ରୟ ସ୍ଥଳ ଭାବରେ ସମଗ୍ର ଭାରତରେ ପ୍ରଚଳିତ । ପ୍ରଣବ ମନ୍ତ୍ରର ଅର୍ଥ ଚରମ ବାସ୍ତବତା (ବ୍ରହ୍ମ) କୁ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝିବା ଅଟେ । ଓଁ ଅକ୍ଷର କିମ୍ବା ଏକଅକ୍ଷର ସହ ସମାନ ଅର୍ଥାତ ଏକ ଅକ୍ଷୟ ବାସ୍ତବତା ଅଟେ ।

ସେହି ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଏହା ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଯେ ବେଦ ପୁସ୍ତକାନ୍ (ବାଇବେଲ) ସୃଷ୍ଟିର ବିବରଣକୁ ତିନି ଭାଗର ଉଲ୍ଲେଖ କରେ । ଈଶ୍ଵର ‘କହିଲେ’ (ସଂସ୍କୃତ व्याहृति (ଭ୍ୟହଃର୍ତୀ) ଏବଂ ସମସ୍ତ ଜଗତ ମାଧ୍ୟମରେ ତରଙ୍ଗ ଆକାରରେ ପ୍ରସାରିତ ସୂଚନା ପ୍ରସାରଣ ଆଜି ଭ୍ୟହଃର୍ତୀ ଜଟିଳ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡରେ ଜନତା ଏବଂ ଶକ୍ତିର କ୍ରମ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲା ​​। ଏହା ଘଟିଲା କାରଣ ‘ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଆତ୍ମା’ ଏହି ସମସ୍ତ  ବିଷୟ ଉପରେ କମ୍ପନ କିମ୍ବା ଶିହରିତ ଥିଲା । କମ୍ପନ ଉଭୟ ଶକ୍ତିର ଏକ ରୂପ ଏବଂ ଶବ୍ଦର ମୂଳ ମଧ୍ୟ ଗଠିତ । କିପରି ତ୍ରିରୂପ ଈଶ୍ଵର କାର୍ଯ୍ୟ କରନ୍ତି ତାହା ଏବ୍ରୀୟ ବେଦ ବର୍ଣ୍ଣନା କରେ: ଈଶ୍ଵର, ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ବାକ୍ୟ ଏବଂ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଆତ୍ମା ​​ତାହାଙ୍କର ଉଚ୍ଚାରଣ (ଭ୍ୟହଃର୍ତୀ) ପ୍ରଚାର କଲେ, ଫଳସ୍ୱରୂପ ଆମେ ବର୍ତ୍ତମାନ ତାହା ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡରେ ଦେଖୁ । ଏଠାରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇଛି ।

ଏବ୍ରୀୟ ବେଦ: ତ୍ରିରୂପ ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା ସୃଷ୍ଟି କରନ୍ତି

ଆଦ୍ୟରେ ପରମେଶ୍ଵର ସ୍ଵର୍ଗ ଓ ପୃଥିବୀର ସୃଷ୍ଟି କଲେ। ପୃଥିବୀ ନିର୍ଜ୍ଜନ ଓ ଶୂନ୍ୟ ଥିଲା, ଆଉ ଗଭୀର ଜଳ ଉପରେ ଅନ୍ଧକାର ଥିଲା; ପୁଣି ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଆତ୍ମା ଜଳ ଉପରେ ବ୍ୟାପ୍ତ ଥିଲେ। ଅନନ୍ତର ପରମେଶ୍ଵର କହିଲେ, ଦୀପ୍ତି ହେଉ; ତହିଁରେ ଦୀପ୍ତି ହେଲା। ଆଉ ପରମେଶ୍ଵର ଦୀପ୍ତିକି ଦେଖିଲେ ଯେ ତାହା ଉତ୍ତମ; ତହୁଁ ପରମେଶ୍ଵର ଅନ୍ଧକାରରୁ ଦୀପ୍ତିକି ଭିନ୍ନ କଲେ। ପୁଣି ପରମେଶ୍ଵର ଦୀପ୍ତିର ନାମ ଦିବସ ଓ ଅନ୍ଧକାରର ନାମ ରାତ୍ରି ଦେଲେ। ତହୁଁ ସନ୍ଧ୍ୟା ଓ ପ୍ରାତଃକାଳ ହୋଇ ପ୍ରଥମ ଦିବସ ହେଲା। ଅନନ୍ତର ପରମେଶ୍ଵର କହିଲେ, ଜଳ ମଧ୍ୟରେ ଶୂନ୍ୟ ଜାତ ହୋଇ ଜଳକୁ ଦୁଇ ଭାଗରେ ଭିନ୍ନ କରୁ। ଏହିରୂପେ ପରମେଶ୍ଵର ଶୂନ୍ୟ ନିର୍ମାଣ କରି ଶୂନ୍ୟର ଊର୍ଦ୍ଧ୍ଵସ୍ଥ ଜଳରୁ ଶୂନ୍ୟର ଅଧଃସ୍ଥ ଜଳକୁ ଭିନ୍ନ କଲେ; ତହିଁରେ ସେହିରୂପ ହେଲା। ଆଉ ପରମେଶ୍ଵର ସେହି ଶୂନ୍ୟର ନାମ ଆକାଶମଣ୍ତଳ ଦେଲେ। ପୁଣି ସନ୍ଧ୍ୟା ଓ ପ୍ରାତଃକାଳ ହୋଇ ଦ୍ଵିତୀୟ ଦିବସ ହେଲା। ଅନନ୍ତର ପରମେଶ୍ଵର କହିଲେ, ଆକାଶମଣ୍ତଳର ଅଧଃସ୍ଥ ସମଗ୍ର ଜଳ ଏକ ସ୍ଥାନରେ ସଂଗୃହୀତ ହେଉ ଓ ସ୍ଥଳ ପ୍ରକାଶ ହେଉ; ତହିଁରେ ସେହିରୂପ ହେଲା। ପୁଣି ପରମେଶ୍ଵର ସ୍ଥଳର ନାମ ପୃଥିବୀ ଓ ଜଳରାଶିର ନାମ ସମୁଦ୍ର ଦେଲେ; ଆଉ ପରମେଶ୍ଵର ତାହା ଉତ୍ତମ ଦେଖିଲେ। ଏଉତ୍ତାରୁ ପରମେଶ୍ଵର କହିଲେ, ପୃଥିବୀ ତୃଣ ଓ ସବୀଜ ଶାକ ଓ ବୀଜସମ୍ଵଳିତ ସ୍ଵ ସ୍ଵ ଜାତି ଅନୁଯାୟୀ ଫଳୋତ୍ପାଦକ ଫଳବୃକ୍ଷଭୂମି ଉପରେ ଉତ୍ପନ୍ନ କରୁ; ତହିଁରେ ସେପରି ହେଲା। ଅର୍ଥାତ୍, ପୃଥିବୀ ତୃଣ ଓ ସ୍ଵ ସ୍ଵ ଜାତି ଅନୁସାରେ ବୀଜୋତ୍ପାଦକ ଶାକ ଓ ସ୍ଵ ସ୍ଵ ଜାତି ଅନୁସାରେ ସବୀଜ ଫଳୋତ୍ପାଦକ ବୃକ୍ଷ ଉତ୍ପନ୍ନ କଲା; ପୁଣି ପରମେଶ୍ଵର ତାହା ଉତ୍ତମ ଦେଖିଲେ। ତହିଁରେ ସନ୍ଧ୍ୟା ଓ ପ୍ରାତଃକାଳ ହୋଇ ତୃତୀୟ ଦିବସ ହେଲା। ଅନନ୍ତର ପରମେଶ୍ଵର କହିଲେ, ରାତ୍ରିରୁ ଦିବସକୁ ପୃଥକ୍ କରିବା ନିମନ୍ତେ ଆକାଶମଣ୍ତଳରେ ଜ୍ୟୋତିର୍ଗଣ ଉତ୍ପନ୍ନ ହେଉନ୍ତୁ; ପୁଣି ସେ ସବୁ ଚିହ୍ନ ଓ ଋତୁ ଓ ଦିବସ ଆଉ ବର୍ଷର କାରଣ ହେଉନ୍ତୁ। ଆଉ ପୃଥିବୀରେ ଆଲୁଅ ଦେବା ପାଇଁ ଆକାଶମଣ୍ତଳରେ ସେହି ଜ୍ୟୋତିର୍ଗଣ ଥାଉନ୍ତୁ; ତହିଁରେ ସେପରି ହେଲା। ଏହି ପ୍ରକାରେ ପରମେଶ୍ଵର ଦିବସରେ କର୍ତ୍ତୃତ୍ଵ କରିବାକୁ ଏକ ମହାଜ୍ୟୋତି ଓ ରାତ୍ରିରେ କର୍ତ୍ତୃତ୍ଵ କରିବାକୁ ତାହାଠାରୁ ସାନ ଏକ ଜ୍ୟୋତି, ଏହି ଦୁଇ ମହାଜ୍ୟୋତି, ଆଉ ମଧ୍ୟ ତାରାଗଣ, ନିର୍ମାଣ କଲେ। ତହୁଁ ପୃଥିବୀରେ ଦୀପ୍ତି ଦେବା ପାଇଁ ଓ ଦିବା ଓ ରାତ୍ରି ଉପରେ କର୍ତ୍ତୃତ୍ଵ କରିବା ପାଇଁ, ଆଉ ଦୀପ୍ତିକି ଅନ୍ଧକାରରୁ ପୃଥକ୍ କରିବା ପାଇଁ, ପରମେଶ୍ଵର ଆକାଶମଣ୍ତଳରେ ସେହି ଜ୍ୟୋତିର୍ଗଣ ସ୍ଥାପନ କଲେ; ଆଉ ପରମେଶ୍ଵର ଏହି ସମସ୍ତ ଉତ୍ତମ ଦେଖିଲେ। ତହିଁରେ ସନ୍ଧ୍ୟା ଓ ପ୍ରାତଃକାଳ ହୋଇ ଚତୁର୍ଥ ଦିବସ ହେଲା। ଏଥିଉତ୍ତାରୁ ପରମେଶ୍ଵର କହିଲେ, ଜଳ ବହୁଳ ରୂପେ ଜଙ୍ଗମ ପ୍ରାଣୀବର୍ଗରେ ପ୍ରାଣୀମୟ ହେଉ ଓ ପୃଥିବୀର ଉପରିସ୍ଥ ଆକାଶମଣ୍ତଳରେ ପକ୍ଷୀଗଣ ଉଡ଼ନ୍ତୁ। ଉ ପରମେଶ୍ଵର ବୃହତ ତିମିଙ୍ଗିଳ ପ୍ରଭୃତି ଓ ସ୍ଵ ସ୍ଵ ଜାତି ଅନୁସାରେ ବହୁଳ ରୂପେ ଜଳଜ ଜଙ୍ଗମ ପ୍ରାଣୀବର୍ଗ ଓ ସ୍ଵ ସ୍ଵ ଜାତି ଅନୁସାରେ ପକ୍ଷୀଗଣର ସୃଷ୍ଟି କଲେ। ପରମେଶ୍ଵର ଏହି ସମସ୍ତ ଉତ୍ତମ ଦେଖିଲେ। ପୁଣି ପରମେଶ୍ଵର ସେମାନଙ୍କୁ ଆଶୀର୍ବାଦ କରି କହିଲେ, ପ୍ରଜାବ; ଓ ବହୁବଂଶ ହୋଇ ସମୁଦ୍ରର ଜଳ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ କର, ଆଉ ପୃଥିବୀରେ ପକ୍ଷୀଗଣ ବହୁସଂଖ୍ୟକ ହେଉନ୍ତୁ। ତହିଁରେ ସନ୍ଧ୍ୟା ଓ ପ୍ରାତଃକାଳ ହୋଇ ପଞ୍ଚମ ଦିବସ ହେଲା। ଅନନ୍ତର ପରମେଶ୍ଵର କହିଲେ, ପୃଥିବୀରେ ସ୍ଵ ସ୍ଵ ଜାତି ଅନୁସାରେ ପ୍ରାଣୀବର୍ଗ, (ଅର୍ଥାତ୍), ଗ୍ରାମ୍ୟପଶୁ ଓ ଉରୋଗାମୀ ଜନ୍ତୁ ଓ ସ୍ଵ ସ୍ଵ ଜାତି ଅନୁସାରେ ପୃଥିବୀର ବନ୍ୟପଶୁଗଣ ଉତ୍ପନ୍ନ ହେଉନ୍ତୁ; ତହିଁରେ ସେପରି ହେଲା। ଏହି ରୂପେ ପରମେଶ୍ଵର ସ୍ଵ ସ୍ଵ ଜାତି ଅନୁଯାୟୀ ବନ୍ୟପଶୁଗଣ ଓ ସ୍ଵ ସ୍ଵ ଜାତି ଅନୁଯାୟୀ ଗ୍ରାମ୍ୟପଶୁଗଣ ଓ ସ୍ଵ ସ୍ଵ ଜାତି ଅନୁଯାୟୀ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭୂଚର ଉରୋଗାମୀ ଜନ୍ତୁ ନିର୍ମାଣ କଲେ; ଆଉ ପରମେଶ୍ଵର ସେ ସମସ୍ତ ଉତ୍ତମ ଦେଖିଲେ।

Genesis 1:1-25

ଏବ୍ରୀୟ ବେଦ ପ୍ରକାଶ କରେ ଯେ ଈଶ୍ଵର ମନୁଷ୍ୟକୁ ‘ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତିରେ’ ସୃଷ୍ଟି କଲେ ଯାହା ଦ୍ଵାରା ଆମେ ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତାଙ୍କୁ ପ୍ରତିଫଳିତ କରିପାରିବା । କିନ୍ତୁ ଆମର ପ୍ରତିଫଳନ ସୀମିତ କାରଣ ଆମେ ପ୍ରକୃତିକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିବାକୁ ଅସମର୍ଥ । କିନ୍ତୁ ଯୀଶୁ ତାହା କଲେ। ସୁସମାଚାର କିପରି ଏହି ଘଟଣାଗୁଡ଼ିକୁ ଉଲ୍ଲେଖ କରେ ତାହା ଆମେ ଦେଖିବା ।

ଯୀଶୁ ପ୍ରକୃତି ସହିତ ବାର୍ତ୍ତାଳାପ କରନ୍ତି

ଯୀଶୁଙ୍କ ‘ବାକ୍ୟ’ ରେ ଶିକ୍ଷା ଓ ସୁସ୍ଥ କରିବାର ଅଧିକାର ଥିଲା । ସେ କିପରି ଶକ୍ତି ପ୍ରଦର୍ଶନ କରି ତାହାଙ୍କର ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କ ହୃଦୟକୁ ‘ଭୟ ଓ ଅତ୍ୟଧ‌ିକ ବିସ୍ମୟ’ ରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ କରିଥିଲେ ।

ସେହି ସମୟରେ ଦିନେ ସେ ଓ ତାହାଙ୍କ ଶିଷ୍ୟମାନେ ଗୋଟିଏ ନୌକାରେ ଚଢ଼ିଲେ, ଆଉ ସେ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, ଆସ, ହ୍ରଦର ଆରପାରିକି ଯିବା। ସେଥିରେ ସେମାନେ ନୌକା ଫିଟାଇଦେଲେ। କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ନୌକା ବାହି ଯାଉଥିବା ସମୟରେ ସେ ଶୋଇପଡ଼ିଲେ। ସେତେବେଳେ ହ୍ରଦରେ ତୋଫାନ ହେଲା, ଆଉ ସେମାନଙ୍କ ନୌକା ଜଳରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା ଓ ସେମାନେ ବିପଦରେ ପଡ଼ିଲେ। ସେଥିରେ ସେମାନେ ନିକଟକୁ ଆସି ତାହାଙ୍କୁ ଉଠାଇ କହିଲେ, ହେ ଗୁରୁ, ହେ ଗୁରୁ, ଆମେ ମଲୁ। ଏଥିରେ ସେ ଉଠି ପବନ ଓ ପ୍ରବଳ ତରଙ୍ଗକୁ ଧମକ ଦେଲେ, ଆଉ ସେହିସବୁ ନିବୃତ୍ତ ହୋଇ ସୁସ୍ଥିର ହେଲା। ପୁଣି, ସେ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କର ବିଶ୍ଵାସ କାହିଁ? କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ଭୀତ ଓ ଚମତ୍କୃତ ହୋଇ ପରସ୍ପରକୁ କହିବାକୁ ଲାଗିଲେ, ଏ ତେବେ କିଏ ଯେ, ସେ ବାୟୁ ଓ ଜଳକୁ ସୁଦ୍ଧା ଆଦେଶ ଦିଅନ୍ତେ, ସେମାନେ ତାହାଙ୍କ ଆଜ୍ଞା ମାନନ୍ତି।

ଲୂକ 8:22-25

ଯୀଶୁଙ୍କ ବାକ୍ୟ ପବନ ଓ ତରଙ୍ଗକୁ ମଧ୍ୟ ନିୟତ୍ରଣ କରିଥିଲା! ଏଥିରେ ମଧ୍ୟ ଶିଷ୍ୟମାନେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟରେ ଭୟଭୀତ ହୋଇଥିଲେ। ଅନ୍ୟ ଏକ ସମୟରେ ସେ ହଜାର ହଜାର ଲୋକଙ୍କୁ ସମାନ ଶକ୍ତି ପ୍ରଦର୍ଶନ କରି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ କରିଥିଲେ । ଏଥର ସେ ପବନ ଏବଂ ତରଙ୍ଗକୁ ନିୟତ୍ରଣ କରି ନଥିଲେ ବରଂ ଖାଦ୍ୟକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିଥିଲେ।

ଏଥିଉତ୍ତାରେ ଯୀଶୁ ଗାଲିଲୀ ସମୁଦ୍ରର, ଅର୍ଥାତ୍, ତିବିରୀୟା ସମୁଦ୍ରର ଆରପାରିକି ଗଲେ। ଆଉ, ସେ ରୋଗୀମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଯେ ଯେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟକର୍ମ କରୁଥିଲେ, ସେହିସବୁ ଦେଖି ବହୁସଂଖ୍ୟକ ଲୋକ ତାହାଙ୍କ ପଶ୍ଚାତ୍ଗମନ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ। ସେଥିରେ ଯୀଶୁ ପର୍ବତ ଉପରକୁ ଯାଇ ଆପଣା ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କ ସହିତ ସେଠାରେ ବସିଲେ। ସେତେବେଳେ ଯିହୁଦୀମାନଙ୍କ ନିସ୍ତାର ପର୍ବ ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ଥିଲା। ପୁଣି, ଯୀଶୁ ଦୃଷ୍ଟିପାତ କରି ବହୁସଂଖ୍ୟକ ଲୋକଙ୍କୁ ଆପଣା ନିକଟକୁ ଆସିବା ଦେଖି ଫିଲିପ୍ପଙ୍କୁ କହିଲେ, ଏମାନଙ୍କର ଭୋଜନ ନିମନ୍ତେ ଆମ୍ଭେମାନେ କେଉଁଠାରୁ ରୋଟୀ କିଣିବା? କିନ୍ତୁ ସେ ତାହାଙ୍କୁ ପରୀକ୍ଷା କରିବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଏହା କହିଲେ, କାରଣ ସେ କଅଣ କରିବାକୁ ଯାଉଅଛନ୍ତି, ତାହା ସେ ନିଜେ ଜାଣିଥିଲେ। ଫିଲିପ୍ପ ତାହାଙ୍କୁ ଉତ୍ତର ଦେଲେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜଣ ଟିକିଏ ପାଇବା ପାଇଁ ଏମାନଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ଶହେ ଟଙ୍କାର ରୋଟୀ ଯଥେଷ୍ଟ ନୁହେଁ। ଶିମୋନ ପିତରଙ୍କର ଭ୍ରାତା ଆନ୍ଦ୍ରୀୟ ନାମକ ତାହାଙ୍କ ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ ତାହାଙ୍କୁ କହିଲେ, ଏଠାରେ ଜଣେ ବାଳକ ଅଛି, ତାହା ପାଖରେ ଯବର ପାଞ୍ଚୋଟି ରୋଟୀ ଓ ଦୁଇଟି ଭଜା ମାଛ ଅଛି, କିନ୍ତୁ ଏତେ ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ତାହା କଅଣ ହେବ? ଯୀଶୁ କହିଲେ, ଲୋକମାନଙ୍କୁ ବସାଅ। ସେ ସ୍ଥାନରେ ବହୁତ ଘାସ ଥିଲା। ତେଣୁ ସଂଖ୍ୟାରେ ପ୍ରାୟ ପାଞ୍ଚ ହଜାର ପୁରୁଷ ବସିଲେ। ସେଥିରେ ଯୀଶୁ ସେହି ରୋଟୀ ଘେନି ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଇ ବସିଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କୁ ତାହା ବାଣ୍ଟିଦେଲେ, ସେହି ପ୍ରକାରେ ମାଛ ମଧ୍ୟ ବାଣ୍ଟିଦେଲେ, ସେମାନେ ଯେତେ ଚାହିଁଲେ, ସେତେ ଦେଲେ। ଆଉ, ସେମାନେ ପରିତୃପ୍ତ ହୁଅନ୍ତେ, ସେ ଆପଣା ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, ଯେପରି କିଛି ନଷ୍ଟ ନ ହୁଏ, ଏଥିନିମନ୍ତେ ବଳିଥିବା ଭଙ୍ଗା ଖଣ୍ତଗୁଡ଼ିକ ଏକାଠି କର। ସେଥିରେ ସେମାନେ ସେହିସବୁ ଏକାଠି କଲେ, ପୁଣି ଲୋକମାନଙ୍କର ଖାଇବା ପରେ ଯବର ସେହି ପାଞ୍ଚ ରୋଟୀରୁ ଯେଉଁ ଭଙ୍ଗା ଖଣ୍ତଗୁଡ଼ିକ ବଳିଥିଲା, ସେଥିରେ ସେମାନେ ବାର ଟୋକାଇ ପୂର୍ଣ୍ଣ କଲେ। ତେଣୁ ଲୋକମାନେ ତାହାଙ୍କ କୃତ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟକର୍ମ ଦେଖି କହିବାକୁ ଲାଗିଲେ, ଜଗତକୁ ଯେଉଁ ଭାବବାଦୀଙ୍କର ଆସିବାର ଥିଲା, ଏ ନିଶ୍ଚୟ ସେହି। ଅତଏବ, ସେମାନେ ଆସି ରାଜା କରିବା ନିମନ୍ତେ ଯେ ତାହାଙ୍କୁ ବଳପୂର୍ବକ ଧରିବାକୁ ଉଦ୍ୟତ ଅଟନ୍ତି, ଏହା ଜାଣି ଯୀଶୁ ପୁନର୍ବାର ଅନ୍ତର ହୋଇ ଏକାକୀ ପର୍ବତକୁ ବାହାରିଗଲେ।

ଯୋହନ 6:1-15

ଯେତେବେଳେ ଲୋକମାନେ ଦେଖିଲେ ଯେ ଯୀଶୁ କେବଳ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଇ ଖାଦ୍ୟ ବହୁଗୁଣିତ କରିପାରନ୍ତି ସେଥିରେ ସେମାନେ ଜାଣିଲେ ଯେ ସେ ଅନନ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ସେ ଭାଗିଶ (ଭାଗିଶ, ସଂସ୍କୃତରେ ଭାଷଣର ପ୍ରଭୁ) ଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ଏହାର ଅର୍ଥ କ’ଣ? ପରେ ଯୀଶୁ ତାଙ୍କ ଶବ୍ଦର ଶକ୍ତି ବା ଆତ୍ମାକୁ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରି କହିଲେ ।

ଆତ୍ମା ଜୀବନଦାୟକ; ମାଂସ କୌଣସି ଉପକାର କରେ ନାହିଁ; ମୁଁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଯେସମସ୍ତ ବାକ୍ୟ କହିଅଛି, ସେହିସବୁ ଆତ୍ମା ଓ ଜୀବନ ଅଟେ।

ଯୋହନ 6:63

ଏବଂ

ଜୀବନ୍ତ ପିତା ଯେପରି ମୋତେ ପ୍ରେରଣ କଲେ ଓ ମୁଁ ପିତାଙ୍କ ହେତୁରୁ ଜୀବିତ ଥାଏ, ସେହିପରି ଯେ ମୋତେ ଭୋଜନ କରେ, ସେ ମଧ୍ୟ ମୋʼ ହେତୁ ଜୀବିତ ରହିବ।

ଯୋହନ 6:57

ଯୀଶୁ ଶରୀରରେ ତ୍ରିଏକ ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତାଙ୍କୁ (ପିତା, ବାକ୍ୟ, ଆତ୍ମା) ଧାରଣ କରିଥିଲେ ବୋଲି ଦାବି କରୁଥିଲେ ଯାହାକି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡକୁ ଅସ୍ତିତ୍ୱକୁ ଆଣିଥିଲା । ସେ ଓଁ ଏବଂ ମନୁଷ୍ୟ ରୂପରେ ଜୀବନ୍ତ ଥିଲେ। ସେ ଜୀବନ୍ତ ଶରୀରରେ ପବିତ୍ର ତ୍ରି-ଅଂଶର ପ୍ରତୀକ ଥିଲେ । ସେ ପବନ, ତରଙ୍ଗ ଏବଂ ପଦାର୍ଥ ଉପରେ ନିଜର ଶକ୍ତି କହି ଜୀବନ୍ତ ପ୍ରାଣଭା ହେବାକୁ ପ୍ରାଣା (प्राण) ବା ଜୀବନ-ଶକ୍ତି ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଥିଲେ ।

ତାହା କିପରି ହୋଇପାରେ? ଏହାର ଅର୍ଥ କ’ଣ?

ବୁଝିବାକୁ ହୃଦୟ

ଯୀଶୁଙ୍କ ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏହା ବୁଝିବା ଦୁର୍ବୋଧ୍ୟ ଥିଲା। ଏହି ଘଟଣାକୁ 5000 ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଖାଇବାକୁ ଦେବା ପରେ ସୁସମାଚାର ଉଲ୍ଲେଖ କରେ:

ସେହିକ୍ଷଣି ସେ ଆପଣା ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ନୌକାରେ ଚଢ଼ି ବେଥ୍ସାଇଦା ଆଡ଼କୁ ଅପର ପାରିକି ଆଗରେ ଯିବା ପାଇଁ ବଳାଇଲେ, ପୁଣି ସେ ଇତିମଧ୍ୟରେ ଲୋକସମୂହକୁ ବିଦାୟ ଦେଲେ। ସେମାନଙ୍କଠାରୁ ବିଦାୟ ନେଲା ଉତ୍ତାରେ ସେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିବା ନିମନ୍ତେ ପର୍ବତକୁ ଗଲେ। ସନ୍ଧ୍ୟା ହେବା ପରେ ନୌକାଟି ସମୁଦ୍ରର ମଧ୍ୟଭାଗରେ ଥିଲା ଓ ସେ ସ୍ଥଳରେ ଏକାକୀ ଥିଲେ। ପ୍ରତିକୂଳ ବାୟୁ ହେତୁ ସେମାନଙ୍କୁ ନୌକା ବାହିବାରେ କଷ୍ଟ ପାଉଥିବା ଦେଖି ସେ ପ୍ରାୟ ରାତ୍ରିର ଚତୁର୍ଥ ପ୍ରହରରେ ସମୁଦ୍ର ଉପରେ ଚାଲି ସେମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସିଲେ, ଆଉ ସେମାନଙ୍କ ପାଖ ଦେଇ ଆଗକୁ ଚାଲିବା ପାଇଁ ଉଦ୍ୟତ ଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ସମୁଦ୍ର ଉପରେ ଚାଲିବା ଦେଖି ଭୂତ ବୋଲି ଭାବି ଚିତ୍କାର କଲେ, କାରଣ ସମସ୍ତେ ତାହାଙ୍କୁ ଦେଖି ଉଦ୍ବିଗ୍ନ ହୋଇଥିଲେ। ମାତ୍ର ଯୀଶୁ ସେହିକ୍ଷଣି ସେମାନଙ୍କ ସହିତ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରି ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, ସାହସ ଧର, ଏ ତ ମୁଁ, ଭୟ କର ନାହିଁ। ପୁଣି, ସେ ସେମାନଙ୍କ ନିକଟକୁ ଯାଇ ନୌକାରେ ଚଢ଼ିଲେ, ଆଉ ପବନ ବନ୍ଦ ହେଲା। ସେଥିରେ ସେମାନେ ମନେ ମନେ ଅତ୍ୟ; ଆଚମ୍ଵିତ ହେଲେ, କାରଣ ରୋଟୀର ଘଟଣାରେ ସେମାନଙ୍କର ଜ୍ଞାନ ଜନ୍ମି ନ ଥିଲା, ଯେଣୁ ସେମାନଙ୍କ ହୃଦୟ ଜଡ଼ ହୋଇଥିଲା। ସେମାନେ ପାର ହୋଇ ଗିନ୍ନେସରତ୍ ଅଞ୍ଚଳରେ ପହଞ୍ଚି କୂଳରେ ନୌକା ବାନ୍ଧିଲେ। ଆଉ, ସେମାନେ ନୌକାରୁ ଓହ୍ଲାନ୍ତେ, ଲୋକମାନେ ସେହିକ୍ଷଣି ତାହାଙ୍କୁ ଚିହ୍ନି, ସେହି ସମସ୍ତ ଅଞ୍ଚଳର ଚାରିଆଡ଼େ ଦୌଡ଼ିଗଲେ, ପୁଣି ସେ ଯେଉଁ ଯେଉଁ ସ୍ଥାନରେ ଅଛନ୍ତି ବୋଲି ଶୁଣିଲେ, ସେହି ସେହି ସ୍ଥାନକୁ ପୀଡ଼ିତ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଖଟିଆରେ ବହି ଆଣିବାକୁ ଲାଗିଲେ। ପୁଣି, ସେ ଯେଉଁ ଯେଉଁ ଗ୍ରାମ, ନଗର ବା ପଲ୍ଳୀରେ ପ୍ରବେଶ କଲେ, ଲୋକେ ସେହି ସବୁ ସ୍ଥାନର ହାଟବଜାର-ମାନଙ୍କରେ ରୋଗୀମାନଙ୍କୁ ଥୋଇଦେଇ, ସେମାନେ ଯେପରି ତାହାଙ୍କ ବସ୍ତ୍ରର ଝୁମ୍ପା ଛୁଅଁନ୍ତି, ଏହା ତାହାଙ୍କୁ ବିନତି କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ; ଆଉ ଯେତେ ଲୋକ ତାହାଙ୍କୁ ଛୁଇଁଲେ, ସମସ୍ତେ ସୁସ୍ଥ ହେଲେ।

ମାର୍କ 6:45-56

ଶିଷ୍ୟମାନେ ‘ବୁଝିନଥିଲେ’ ବୋଲି ଏଥିରେ ଦର୍ଶାଯାଇଛି। ସେମାନେ ନବୁଝିବାର କାରଣ ସେମାନେ ବୁଦ୍ଧିମାନ ନଥିଲେ ତାହା ନୁହେଁ; କ’ଣ ଘଟିଲା ତାହା ସେମାନେ ଦେଖି ନଥିଲେ ତାହା ନୁହେଁ କିମ୍ବା ସେମାନେ ଖରାପ ଶିଷ୍ୟ ଥିଲେ ତାହା ନୁହେଁ; କିମ୍ବା ସେମାନେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କଠାରେ ବିଶ୍ୱାସ କଲେ ନାହିଁ ତାହା ନୁହେଁ । ଏଥିରେ ଦର୍ଶାଯାଇଛି ଯେ ସେମାନଙ୍କର ହୃଦୟ କଠିନ ଥିଲା। ଏପରିକି ଆମର ନିଜର କଠିନ ହୃଦୟ ଆମକୁ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସତ୍ୟତାକୁ ବୁଝିବାରେ ବାରଣ କରେ ।

ଯୀଶୁଙ୍କ ସମୟରେ ଲୋକମାନେ ତାଙ୍କ ବିଷୟରେ ଏତେ ବିଭାଜିତ ହେବାର ଏହା ହିଁ ପ୍ରଧାନ କାରଣ ଥିଲା । ବୈଦିକ ପରମ୍ପରାରେ ଆମେ ଏହିପରି କହି ପାରିବା ଯେ ସେ ନିଜକୁ ପ୍ରାଭଣ କିମ୍ବା ଓଁ. ଅକ୍ଷର ବୋଲି ଦାବି କରୁଥିଲେ, ଯିଏ  ବାକ୍ୟ ଦ୍ଵାରା ଜଗତକୁ ଅସ୍ତିତ୍ଵକୁ ଆଣିଥିଲେ ଏବଂ ପରେ ମାନବ – କ୍ଷର ହେଲେ । ବୁଦ୍ଧିମାନ ହେବା ଅପେକ୍ଷା ଆମ ହୃଦୟରୁ କଠିନତାକୁ ଦୂର କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ।

ଏହି କାରଣରୁ ଯୋହନଙ୍କ ପଥ ପ୍ରସ୍ତୁତି କାର୍ଯ୍ୟ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିଲା । ସେ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ନିଜ ପାପ ଲୁଚାଇବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ସ୍ୱୀକାର କରିବାକୁ ଏବଂ ଅନୁତାପ କରିବାକୁ କହିଥିଲେ। ଯଦି ଯୀଶୁଙ୍କ ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କ ହୃଦୟ କଠିନ ଥିଲା ଯାହାକୁ ଅନୁତାପ କରିବା ଏବଂ ସ୍ୱୀକାର କରିବା ଆବଶ୍ୟକ, ତେବେ ଆପଣଙ୍କ ଏବଂ ମୋର କେତେ ଅଧିକ!

କ ‘ଣ କରିବା?

ହୃଦୟକୁ ନରମ କରି ବୁଝିବା ପାଇଁ ମନ୍ତ୍ର

ମୁଁ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିବାବେଳେ ଏବ୍ରିୟ ବେଦରେ ମନ୍ତ୍ର ଆକାରରେ ଦିଆଯାଇଥିବା ଏହି ସ୍ୱୀକାରୋକ୍ତି ପାଇଛି । ବୋଧହୁଏ ଏହାର ଧ୍ୟାନ ବା ଜପ କରିବା ସହିତ ଓଁ ଆପଣଙ୍କ ହୃଦୟରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବ ।

ହେ ପରମେଶ୍ଵର, ଆପଣା ସ୍ନେହପୂର୍ଣ୍ଣ କରୁଣାନୁସାରେ ମୋʼ ପ୍ରତି ଦୟା କର; ତୁମ୍ଭ କୃପାର ବାହୁଲ୍ୟ ଅନୁସାରେ ମୋହର ଅଧର୍ମ ମାର୍ଜନା କର। ମୋʼ ଅପରାଧରୁ ମୋତେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରକ୍ଷାଳନ କର ଓ ମୋʼ ପାପରୁ ମୋତେ ଶୁଚି କର। କାରଣ ମୁଁ ଆପଣା ଅଧର୍ମ ସ୍ଵୀକାର କରୁଅଛି ଓ ମୋʼ ପାପ ସର୍ବଦା ମୋʼ ସମ୍ମୁଖରେ ଅଛି। ମୁଁ ତୁମ୍ଭ ବିରୁଦ୍ଧରେ, କେବଳ ତୁମ୍ଭ ବିରୁଦ୍ଧରେ ପାପ କରିଅଛି, ଆଉ, ତୁମ୍ଭ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଯାହା ମନ୍ଦ, ତାହା ହିଁ କରିଅଛି; ତେଣୁ ତୁମ୍ଭେ କଥା କହିବା ବେଳେ ଧାର୍ମିକ ଓ ବିଚାର କରିବା ବେଳେ ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ ହେବ। ହେ ପରମେଶ୍ଵର, ମୋʼ ଅନ୍ତରରେ ଶୁଚି ଅନ୍ତଃକରଣ ସୃଷ୍ଟି କର ଓ ମୋʼ ମଧ୍ୟରେ ସୁସ୍ଥିର ଆତ୍ମା ନୂତନ କର। ତୁମ୍ଭ ଛାମୁରୁ ମୋତେ ଦୂର କର ନାହିଁ ଓ ତୁମ୍ଭ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ମୋʼଠାରୁ ନିଅ ନାହିଁ। ତୁମ୍ଭ ପରିତ୍ରାଣର ଆନନ୍ଦ ପୁନର୍ବାର ମୋତେ ଦିଅ ଓ ସ୍ଵଚ୍ଛନ୍ଦ ଆତ୍ମା ଦେଇ ମୋତେ ଧରି ରଖ।

ଗୀତସଂହିତା  51:1-4, 10-12

ଜୀବନ୍ତ ବାକ୍ୟ ଭାବରେ, ଯୀଶୁ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ‘ଓଁ’ ଅଟନ୍ତି,  ଏହାର ଅର୍ଥ ବୁଝିବା ପାଇଁ ଆମକୁ ଅନୁତାପ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ।

ସେ କାହିଁକି ଆସିଠିଲେ? ଆମେ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ଦେଖିବା

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *