ଆମେମାନେ ଦେଖିଲେ କିପରି ମାନବଜାତି ସେମାନଙ୍କର ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ସୃଷ୍ଟିର ସ୍ଥିତିରୁ ଖସିଗଲେ । କିନ୍ତୁ ବାଇବେଲ (ବେଦ ପୁସ୍ତକମ୍) ଏକ ଯୋଜନା ପ୍ରକାଶ କରେ ଯାହା ଈଶ୍ଵର ପ୍ରାରମ୍ଭରୁ ହିଁ ସ୍ଥିର କରିଥିଲେ । ଏହି ଯୋଜନା ଏକ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଉପରେ
ବାଇବଲ – ପ୍ରକୃତରେ ଏକ ଲାଇବ୍ରେରୀ |
ଏହି ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରତିଜ୍ଞାଗୁଡ଼ିକୁ ପ୍ରଶଂସା କରିବାକୁ ହେଲେ ଆମମାନଙ୍କୁ ବାଇବେଲ ବିଷୟରେ କିଛି ମୌଳିକ ତଥ୍ୟ ଜାଣିବା ଆବଶ୍ୟକ ଅଟେ । ଯଦିଓ ଏହା ଏକ ପୁସ୍ତକ ଅଟେ, ଓ ଆମେମାନେ ଏହାକୁ ସେହିପରି ଭାବୁ କିନ୍ତୁ ଏହାକୁ ଏକ ମୋବାଇଲ୍ ଗ୍ରନ୍ଥାଗାର ଭାବରେ ଭାବିବା ଅଧିକ ସଠିକ୍ ହେବ । କାରଣ ଏହା 1500 ବର୍ଷରୁ ଅଧିକ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ବିଭିନ୍ନ ଲେଖକଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଲେଖାଯାଇଥିବା ପୁସ୍ତକଗୁଡ଼ିକର ସଂଗ୍ରହ ଅଟେ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହି ପୁସ୍ତକଗୁଡ଼ିକ ଗୋଟିଏ ଗ୍ରନ୍ଥଖଣ୍ଡରେ -ବାଇବେଲରେ ବନ୍ଧା ହୋଇଅଛି। କେବଳ ଏହି ସତ୍ୟତା ବାଇବେଲକୁ ପୃଥିବୀର ମହାନ ପୁସ୍ତକଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରେ ୠଗ୍ ବେଦ ପରି ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର କରିଥାଏ । ବିଭିନ୍ନ ଲେଖକଙ୍କ ସହିତ, ବାଇବେଲର ବିଭିନ୍ନ ପୁସ୍ତକଗୁଡ଼ିକ ବିବୃତ୍ତି, ଘୋଷଣା ଓ ଭବିଷ୍ୟବାଣୀଗୁଡ଼ିକ ଯାହା ପରବର୍ତ୍ତୀ ଲେଖକମାନେ ଅନୁସରଣ କରନ୍ତି । ଯଦି ବାଇବେଲ କେବଳ ଜଣେ ଲେଖକ, କିମ୍ବା ଲେଖକଙ୍କ ଗୋଷ୍ଠୀ ଦ୍ୱାରା ଯେଉଁମାନେ ପରସ୍ପରକୁ ଜାଣିଥିଲେ ଲେଖାଯାଇଥା’ନ୍ତା, ତେବେ ବାଇବେଲ ଏତେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ନ ଥା’ନ୍ତା । କିନ୍ତୁ ବାଇବେଲର ଲେଖକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଶହ ଶହ ଓ ହଜାରେ ବର୍ଷର ଦୂରତା ରହିଛି, ସେମାନେ ବିଭିନ୍ନ ସଭ୍ୟତା, ଭାଷା, ସାମାଜିକ ସ୍ତରରେ ଓ ସାହିତ୍ୟିକ ରୀତିରେ ରହି ଲେଖିଛନ୍ତି – ତଥାପି ସେମାନଙ୍କର ବାର୍ତ୍ତା ଓ ଭବିଷ୍ୟବାଣୀ ପରବର୍ତ୍ତୀ ଲେଖକମାନଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଅଧିକ ବିକଶିତ ହୁଏ କିମ୍ବା ବାଇବେଲ ବାହାରେ ଯାଞ୍ଚ ହୋଇଥିବା ଇତିହାସର ତଥ୍ୟ ମାଧ୍ୟମରେ ପୂରଣ ହୁଏ । ଏହା ହିଁ ବାଇବେଲକୁ ଏକ ଭିନ୍ନ ସ୍ତରରେ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର କରିଥାଏ – ଓ ଏହାର ବାର୍ତ୍ତା ବୁଝିବାକୁ ଆମମାନଙ୍କୁ ଉଦ୍ଦୀପ୍ତ କରିବା ଉଚିତ ଅଟେ । ପୁରାତନ ନିୟମର ପୁସ୍ତକଗୁଡ଼ିକର ବିଦ୍ୟମାନ ପାଣ୍ଡୁଲିପି (ଯୀଶୁଙ୍କ ପୂର୍ବରୁ ଥିବା ପୁସ୍ତକଗୁଡ଼ିକ) ପ୍ରାୟ 200 ଖ୍ରୀଷ୍ଟପୂର୍ବରୁ ବୋଲି କୁହାଯାଏ, ତେଣୁ ପୃଥିବାର ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତ ପ୍ରାଚୀନ ପୁସ୍ତକଗୁଡ଼ିକ ଅପେକ୍ଷା ବାଇବେଲର ପାଠ୍ୟ ଆଧାର ଭଲ ଅଟେ।
ବଗିଚାରେ ମୋକ୍ଷାର ପ୍ରତିଜ୍ଞା
ବାଇବେଲରେ ଆଦି ପୁସ୍ତକ ଆରମ୍ଭରେ ସୃଷ୍ଟି ଓ ପତନ ବିବରଣୀରେ ପରବର୍ତ୍ତୀ ଘଟଣାଗୁଡ଼ିକୁ ଆମେମାନେ ‘ଅପେକ୍ଷା’ ଦେଖୁ । ଅନ୍ୟ ଅର୍ଥରେ, ଯଦିଓ ଏହା ସୃଷ୍ଟିର ପ୍ରାରମ୍ଭ ବିଷୟକୁ ପୁଣି ବର୍ଣ୍ଣନା କରେ, ଏହା ଶେଷକୁ ଦୃଷ୍ଟିରେ ରଖି ଲେଖାଯାଇଅଛି । ଏଠାରେ ଆମେମାନେ ଏକ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ଦେଖୁ ଯେତେବେଳେ ଈଶ୍ଵର ତାଙ୍କର ଶତ୍ରୁ ଶୟତାନ , ମନ୍ଦର ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ଯିଏ ସର୍ପ ରୂପରେ ଥିଲେ ସମ୍ମୁଖୀନ ହୁଅନ୍ତି ଓ ଶୟତାନ ମନୁଷ୍ୟର ପତନ ଘଟାଇବାର ଠିକ୍ ପରେ ଈଶ୍ଵର ଶୟତାନ ସହିତ ବାର୍ତ୍ତାଳାପ କରନ୍ତି:
“… ଆଉ (ଈଶ୍ଵର) ଆମ୍ଭେ ତୁମ୍ଭର (ଶୟତାନ) ଓ ନାରୀର ମଧ୍ୟରେ, ପୁଣି ତୁମ୍ଭ ବଂଶ ଓ ତାଙ୍କ ବଂଶ ମଧ୍ୟରେ ବୈରଭାବ ଜନ୍ମାଇବା; ସେ ତୁମ୍ଭର ମସ୍ତକକୁ ଆଘାତ କରିବେ ଓ ତୁମ୍ଭେ ତାହାଙ୍କ ଗୋଇଠିକି ଆଘାତ କରିବ।”
ଆଦି ପୁସ୍ତକ 3:15
ଆପଣ ଯଦି ଯତ୍ନର ସହ ପାଠ କରିବେ ଆପଣ ଦେଖିବେ ଯେ ଏଥିରେ ପାଞ୍ଚଟି ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଚରିତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ଉଲ୍ଲେଖ ଅଛି ଓ ଏହା ଭବିଷ୍ୟବାଣୀ ଅଟେ ଯାହା ଆଗକୁ ସଫଳ ହେବାକୁ ଯାଉଛି (ଭବିଷ୍ୟତରରେ ‘ହେବ’ ର ବାରମ୍ବାର ବ୍ୟବହାର ଦ୍ୱାରା ଦେଖାଯାଏ) । ଚରିତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ହେଲେ:
- ଈଶ୍ଵର / ପ୍ରଜାପତି
- ଶୟତାନ / ସର୍ପ
- ନାରୀ
- ନାରୀର ବଂଶ
- ଶୟତାନର ବଂଶ
ଭବିଷ୍ୟତରେ ଏହି ଚରିତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ପରସ୍ପର ସହିତ କିପରି ସମ୍ପର୍କ କରିବେ ତାହା ପ୍ରହେଳିକା ପୂର୍ବାନୁମାନ କରେ। ଏହା ନିମ୍ନରେ ଦର୍ଶାଯାଇଅଛି ।
ବଂଶ ଉପରେ ରିହାତି – ଏକ ‘ସେ’ ।
ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମେମାନେ ପାଠ୍ୟରୁ ସିଧାସଳଖ ପର୍ଯ୍ୟବେକ୍ଷଣ କରିଅଛୁ । ବର୍ତ୍ତମାନ କିଛି ଯୁକ୍ତିଯୁକ୍ତ ରିହାତି ପାଇଁ । କାରଣ ନାରୀର ‘ସନ୍ତାନ’ ଏକ ‘ସେ’ ଓ ‘ତାଙ୍କର’ ବୋଲି କୁହାଯାଏ ଆମେମାନେ ଜାଣୁ ଯେ ଏହା – ଜଣେ ପୁରୁଷଙ୍କୁ ସୂଚାଏ । ଏହା ସହିତ ଆମେମାନେ କିଛି ସମ୍ଭାବ୍ୟ ବ୍ୟାଖ୍ୟାକୁ ତ୍ୟାଗ କରିପାରିବା । ଏଥିରେ ‘ସେ’ ଏକ ମହିଳା କିମ୍ବା ଅନ୍ୟ ଏକ ଗୋଷ୍ଠୀ, କିମ୍ବା ଏକ ଜାତି, କିମ୍ବା ଏକ ଦଳ, କିମ୍ବା ଏକ ରାଷ୍ଟ୍ରକୁ ସୂଚାଏ ନାହିଁ ଏହା କେବଳ ଏକ ପୁରୁଷଙ୍କୁ ସୂଚାଏ । ବିଭିନ୍ନ ସମୟରେ ଓ ବିଭିନ୍ନ ଉପାୟରେ ଲୋକମାନେ ମତ ପ୍ରକାଶ କରନ୍ତି ଯେ ଏହି ‘ସେ’ର ଅର୍ଥ ‘ସେମାନେ’ । କିନ୍ତୁ ବଂଶ, ‘ସେ’ ହେବା ଲୋକମାନଙ୍କର ଏକ ଗୋଷ୍ଠୀ ନୁହେଁ କି ଏହା ଏକ ଜାତି କିମ୍ବା ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଧର୍ମ ଯେପରି ହିନ୍ଦୁ, ବୌଦ୍ଧ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ, ମୁସଲମାନ କିମ୍ବା ଏକ ଜାତି ଭଳି ଅଟେ। ଏଠାରେ ‘ସେ’ ବଂଶ ( ଏକ ବ୍ୟକ୍ତି ଅଟନ୍ତି) । ଏହା ବଂଶ ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଦର୍ଶନ, ଶିକ୍ଷାଦାନ, ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟା, ରାଜନୈତିକ ବ୍ୟବସ୍ଥା କିମ୍ବା ଧର୍ମକୁ ସୂଚାଉ ଥିବା ବିଚାରଧାରାକୁ ଦୂର କରେ । ଏହି ପ୍ରକାରର ଏକ ‘ଏହା’ ବୋଧହୁଏ ହୋଇଥାନ୍ତା, ଓ ତଥାପି, ପୃଥିବୀକୁ ଠିକ୍ କରିବା ପାଇଁ ଆମମାନଙ୍କର ପସନ୍ଦିତ ପସନ୍ଦ ଅଟେ । ଆମେମାନେ ଭାବୁ ଯେ ଏକ ପ୍ରକାର ‘ଏହା’ ଆମମାନଙ୍କ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ଠିକ୍ କରିବ, ତେଣୁ ଶତାବ୍ଦୀ ମଧ୍ୟରେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମାନବ ଚିନ୍ତକମାନେ ବିଭିନ୍ନ ରାଜନୈତିକ ବ୍ୟବସ୍ଥା, ଶିକ୍ଷା ପ୍ରଣାଳୀ, ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟା, ଧର୍ମ ଇତ୍ୟାଦି ପାଇଁ ଯୁକ୍ତି କରିଆସୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏହି ପ୍ରତିଜ୍ଞା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭିନ୍ନ ଦିଗକୁ ଦର୍ଶାଉଅଛି। ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ମନରେ ଆଉ କିଛି ଥିଲା ଅର୍ଥାତ ଏକ ‘ସେ’ । ଓ ଏହି ‘ସେ’ ସର୍ପର ମସ୍ତକକୁ ଆଘାତ କରିବେ ।
ଆହୁରି ମଧ୍ୟ, ଯାହା କୁହାଯାଇ ନାହିଁ ତାହା ଧ୍ୟାନ ଦେବା ହୃଦୟଗ୍ରାହୀ ଅଟେ। ଈଶ୍ଵର ଯେପରି ନାରୀକୁ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରନ୍ତି ସେପରି ସେ ପୁରୁଷକୁ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରନ୍ତି ନାହିଁ । ବିଶେଷ ଭାବରେ ବାଇବେଲରେ ଓ ପ୍ରାଚୀନ କାଳରେରେ ପିତାଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ଆସୁଥିବା ପୁତ୍ର ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଆଯିବା ବିଷୟ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଅସାଧାରଣ ଅଟେ । କିନ୍ତୁ ଏହି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଜଣେ ପୁରୁଷଙ୍କଠାରୁ ଏକ ସନ୍ତାନ (ଜଣେ ‘ସେ’) ଆସିବାର କୌଣସି ପ୍ରତିଜ୍ଞା ନାହିଁ । ଏହା ଜଣେ ପୁରୁଷ ବିଷୟରେ ଉଲ୍ଲେଖ ନକରି, ନାରୀଠାରୁ ଏକ ସନ୍ତାନ ଆସିବା ବିଷୟରେ କେବଳ ପ୍ରକାଶ କରେ ।
ଐତିହାସିକ କିମ୍ବା କାଳ୍ପନିକ ଭାବରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଥିବା ସମସ୍ତ ମାନବଜାତି ମଧ୍ୟରୁ କେବଳ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ହିଁ ଶାରୀରିକ ପିତା ନ ଥାଇ ମାତାଙ୍କଠାରୁ ଉତ୍ପନ ବୋଲି ଦାବି କରିଥିଲେ । ସେ ବ୍ୟକ୍ତି ଯୀଶୁ (ୟେଶୁ ସତସଙ୍ଗ) ଅଟନ୍ତି ଯାହାଙ୍କ ବିଷୟରେ ନୂତନ ନିୟମ (ଏହି ପ୍ରତିଜ୍ଞା ଦିଆଯିବାର ହଜାରେ ବର୍ଷ ପରେ ଲେଖାଯାଇଥିଲା) ଏକ କୁମାରୀଙ୍କଠାରୁ ଜନ୍ମ ହୋଇଥିବା ଘୋଷଣା କରେ – ଏହିପରି କୌଣସି ମାନବ ପିତା ନ ଥାଇ, କିନ୍ତୁ ଜଣେ ମାତାଙ୍କଠାରୁ । ସମୟର ପ୍ରାରମ୍ଭରୁ ଏହି ପ୍ରହେଳିକାରେ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଏଠାରେ ଚିତ୍ରିତ କରାଯାଇଛି କି? ଏହି ପର୍ଯ୍ୟବେକ୍ଷଣରୁ ଏହି ନିଷ୍କର୍ଷ ବାହାରେ ଯେ ସେହି ‘ସେ’, କୌଣସି ନାରୀ, ‘ସେମାନେ’ କିମ୍ବା ‘ଏହା’ ନୁହନ୍ତି, । ସେହି ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ, ପ୍ରହେଳିକାର କିଛି ଅଂଶ ସଠିକ୍ ବିଷୟକୁ ପ୍ରକାଶ କରେ ।
‘ତାହାଙ୍କ ଗୋଇଠିକି ଆଘାତ କରିବ’ ??
ଏହାର ଅର୍ଥ କ’ଣ ଶୟତାନ / ସର୍ପ ‘’ତାହାଙ୍କ ଗୋଇଠିକି ଆଘାତ କରିବ’? ମୁଁ ଆଫ୍ରିକାର ଜଙ୍ଗଲଗୁଡ଼ିକରେ କାମ ନକରିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବୁଝିପାରି ନ ଥିଲି । ଆମକୁ ଆର୍ଦ୍ର ଉତ୍ତାପରେ ମଧ୍ୟ ମୋଟା ରବର ବୁଟ୍ ପିନ୍ଧିବାକୁ ପଡିଥିଲା – କାରଣ ସେଠାରେ ଥିବା ସର୍ପମାନେ ଲମ୍ବା ଘାସରେ ଶୋଇଥା’ନ୍ତି ଓ ଆପଣଙ୍କ ପାଦକୁ ଆଘାତ କରି ପାରନ୍ତି – ଯଥା ଆପଣଙ୍କ ଗୋଇଠିକୁ – ଓ ଆପଣଙ୍କୁ ମାରିଦେବେ । ସେଠାରେ ମୋର ପ୍ରଥମ ଦିନ ମୁଁ ପ୍ରାୟ ଏକ ସର୍ପ ଉପରେ ପାଦ ରଖିସାରିଥିଲି, ଓ ସମ୍ଭବତ ଏଥିରୁ ମୁଁ ମରିଯାଇଥାନ୍ତି । ଏହା ପରେ ପ୍ରହେଳିକାଟି ମୋ ପାଇଁ ଅର୍ଥପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା । ‘ସେ’ ସର୍ପକୁ ନଷ୍ଟ କରିବେ (‘ତୁମ୍ଭର ମସ୍ତକକୁ ଆଘାତ କରିବେ), କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କୁ ଯେଉଁ ମୂଲ୍ୟ ଦେବାକୁ ପଡିବ, ତାହା ହେଉଛି ତାଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରାଯିବ (‘ତାହାଙ୍କ ଗୋଇଠିକି ଆଘାତ କରିବ’)। ଏହା ଯୀଶୁଙ୍କ ବଳିଦାନ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରାପ୍ତ ବିଜୟର ପ୍ରତୀକ ଅଟେ ।
ସର୍ପର ବଂଶ?
କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କର ଅନ୍ୟ ଶତ୍ରୁ କିଏ, ଶୟତାନର ଏହି ବଂଶ? ଯଦିଓ ଏହାକୁ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ଅନୁସନ୍ଧାନ କରିବାକୁ ଆମମାନଙ୍କର ଏଠାରେ ସ୍ଥାନ ନାହିଁ, ପରବର୍ତ୍ତୀ ପୁସ୍ତକଗୁଡ଼ିକ ଆସୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ବିଷୟରେ ବ୍ୟକ୍ତ କରେ । ଏହି ବର୍ଣ୍ଣନାକୁ ଧ୍ୟାନ ଦିଅନ୍ତୁ:
ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ପ୍ରଭୁ ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଆଗମନ ଓ ତାହାଙ୍କ ନିକଟରେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ଏକତ୍ର ହେବା ସମ୍ଵନ୍ଧରେ……., ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦିନ ଉପସ୍ଥିତ ହେଲାଣି ବୋଲି ତୁମ୍ଭେମାନେ କୌଣସି ଆତ୍ମା କି ବାକ୍ୟ କି ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଲିଖିତ ବୋଲି ମନେ କରି କୌଣସି ପତ୍ର ଦ୍ଵାରା ଶୀଘ୍ର ବିଚଳିତ ଓ ଉଦ୍ବିଗ୍ନ ନ ହୁଅ। କେହି କୌଣସି ପ୍ରକାରେ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କର ଭ୍ରାନ୍ତି ନ ଜନ୍ମାଉ, କାରଣ ପ୍ରଥମେ ଧର୍ମଚ୍ୟୁତି ଘଟିବ, ଆଉ ବିନାଶର ସନ୍ତାନ ସେହି ଅଧର୍ମ ପୁରୁଷ ପ୍ରକାଶିତ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ; ନ ହେଲେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦିନ ଉପସ୍ଥିତ ହେବ ନାହିଁ। ସେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମରେ ଖ୍ୟାତ ବା ପୂଜିତ ସମସ୍ତଙ୍କ ବିରୋଧୀ ହୋଇ ନିଜକୁ ସେମାନଙ୍କଠାରୁ ଉନ୍ନତ କରେ, ଏପରିକି ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ମନ୍ଦିରରେ ବସି ସେ ଆପଣାକୁ ଈଶ୍ଵର ବୋଲି ଦେଖାଏ। (୨ ଥେସଲନୀକୀୟ 2:1-4 ପାଉଲ ଗ୍ରୀକରେ 50 ଖ୍ରୀଷ୍ଟାବ୍ଦରେ ଲେଖିଥିଲେ)
ଏହି ପରବର୍ତ୍ତୀ ପୁସ୍ତକଗୁଡ଼ିକରେ ନାରୀଙ୍କ ବଂଶ ଓ ଶୟତାନର ବଂଶ ମଧ୍ୟରେ ସଂଘର୍ଷର ଏକ ଗଣନା ବିଷୟରେ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ କୁହାଯାଇଛି । କିନ୍ତୁ ମାନବ ଇତିହାସର ପ୍ରାରମ୍ଭରେ, ଭୃଣ ରୂପରେ ଏହା ଆଦି ପୁସ୍ତକର ପ୍ରତିଜ୍ଞାରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରାଯାଇଅଛି, ମାନବ ଇତିହାସର ପ୍ରାରମ୍ଭରେ, ସବିଶେଷ ତଥ୍ୟ ପୂରଣ ହେବାକୁ ଅପେକ୍ଷାରେ ଅଛି । ତେଣୁ ଇତିହାସ, ଶୟତାନ ଓ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଏକ ଅନ୍ତିମ ପ୍ରତିଯୋଗିତାର ଗଣନା ପ୍ରାଚୀନ ପୁସ୍ତକଗୁଡ଼ିକରେ ପୂର୍ବାନୁମାନ କରାଯାଇଅଛି ।
ପୂର୍ବରୁ ଆମେମାନେ ପ୍ରାଚୀନ ଭଜନ ପୁରୁଷସୁକ୍ତାକୁ ପାଠ କରିଅଛୁ । ଆମେମାନେ ଦେଖିଲେ ଯେ ଏହି ଭଜନଗୁଡ଼ିକ ଏକ ସିଦ୍ଧ ମନୁଷ୍ୟ -ପୁରୁଷ- ଏକ ବ୍ୟକ୍ତି ଯିଏ “ମାନବ ଶକ୍ତି ଦ୍ୱାରା” ଆସିବେ ନାହିଁ ସେ ବିଷୟରେ ପୂର୍ବରୁ ଭାବିଶ୍ୟବାଣୀ କରିଛି। ଏହି ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ବଳିଦାନରେ ମଧ୍ୟ ଦିଆଯିବ । ବାସ୍ତବରେ ଆମେମାନେ ଦେଖିଲୁ ଯେ ସମୟର ଆରମ୍ଭରେ ହିଁ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ମନ ଓ ହୃଦୟରେ ଏହା ବିଷୟ ସ୍ଥିର କରାଯାଇଥିଲା । କ’ଣ ଏହି ଦୁଇଟି ପୁସ୍ତକ ସେହି ପୁରୁଷଙ୍କ ବିଷୟରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରନ୍ତି? ମୁଁ ବିଶ୍ୱାସ କରେ ଯେ ସେଗୁଡ଼ିକ କରନ୍ତି । ପୁରୁଷସୁକ୍ତା ଓ ଆଦି ପୁସ୍ତକର ପ୍ରତିଜ୍ଞା ସେହି ଘଟଣାକୁ ହିଁ ସ୍ମରଣକରାଏ – ଯେତେବେଳେ ଈଶ୍ଵର ସ୍ଥିର କଲେ ଯେ ସେ ଦିନେ ଜଣେ ପୁରୁଷ ଭାବରେ ଦେହଧାରଣ କରିବେ ଯାହା ଫଳରେ, ଲୋକମାନଙ୍କର ଧର୍ମ ଯାହା ହେଉନା କାହିଁକି ସମସ୍ତ ମାନବଜାତିର ବ୍ୟାପକ ଆବଶ୍ୟକତା କୁ ପୁରକରିବାକୁ – ଏହି ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ବଳିଦାନର ଦିଆଯାଇପାରିବ । କିନ୍ତୁ ୠଗ୍ ବେଦ ଓ ବାଇବଲ କେବଳ ଏହି ପ୍ରତିଜ୍ଞାର ସମାନତା ନାହିଁ । ଯେହେତୁ ସେଗୁଡ଼ିକ ମାନବ ଇତିହାସରେ ସର୍ବପ୍ରଥମ ଘଟଣାସମୂହ ଉଲ୍ଲେଖ କରନ୍ତି, ସେଗୁଡ଼ିକ ଅନ୍ୟ ଘଟଣାଗୁଡ଼ିକୁ ମଧ୍ୟ ଉଲ୍ଲେଖ କରନ୍ତି ଯାହା ଆମେମାନେ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ଦେଖିବା ।